“İlim Çin’de olsa git öğren”, “Bana bir kelime öğretenin kulu kölesi olurum”, “Söylediklerim bilimle çelişirse, beni değil bilimi esas alın” diyen bir gelenekten geliyoruz. Öğretmenlerimiz her daim baş tacımız olmuştur. Öyle de devam etmeli...
Peki seçim öncesinde öğretmenlerimizin sorunlarına kulak veren, bu yönde çözümler üreten, geleceğe yönelik projeler açıklayan oldu mu?
Elbette yok değil ama sanki çok daha fazlasını hak ediyorlar ve eminiz ki bu hafta içerisinde devamı gelecektir...
Öğretmene saygı, çocuklarımıza, ülkemizin geleceğine, eğitime, bilime, akla saygıdır.
Bir ülkede öğretmenler mutsuzsa öğrencilerin mutlu olmasını beklemek hayaldir. Çocukların mutsuz olduğu bir ailede ve ülkede ise huzurdan bahsetmek abartılı olur.
Öğretmen hak ettiği saygıyı görmeden ne eğitim düzelir ne de huzur gelir.
Öğretmen, Aristo’dan bugüne öğrenciler için bir rol modeldir.
Hep öyleydi, öyle de kalmalıdır.
Bir öğrencinin karşısına çıkabilecek en büyük şansın görevine aşık bir öğretmen olduğunu asla unutmayalım ve bunu onlara çok görmeliyim.
Öğretmenler ne kadar mutluysa, ülke kadar mutludur!..
Öğretmenlerimizin, öğretim elemanlarımızın, idari personelin ve eğitimin diğer paydaşlarının sorunların bir kez daha hatırlatmaya gerek görmüyoruz. Çünkü yüzlerce kez yazdık.
Akıl, eğitim ve bilim, ne olur artık hak ettiği saygınlığı görsün ve özgür ve özerk hale gelsin.
Dışarıdan müdahaleler, sadece müdahale edenlerin değil, eğitimin, bilimin ve en önemlisi de aklımızın saygınlığını azaltır...
