İzmir’deki bamya tarlaları, konut tarlası oldu! Beton mezarlara dönüştü.
Tıpkı diğer tarım alanları, akarsu yatakları, heyelan bölgeleri gibi!
Olup bitenleri, hep birlikte seyrettik.
Hatta bu dönüşümü sağlayanları alkışladık, bir daha, bir daha seçtik!..
Felaketler kaçınılmazdı, kaçamadık!
Her defasında olduğu gibi yine bilinçsiz yakalandık.
Bizi doğal afetler değil, ihmaller öldürüyor!
Coğrafya kaderdir ama keder olmamalı!
Tarih ve Coğrafya dersleri ise keyfi olamaz! Olmamalı.
Coğrafyamızı tanıyalım, olanları unutmayalım, doğaya saygı gösterelim, yağmalanmasına izin vermeyelim, felaketlere de ne olur artık kader demeyelim...
Sınav odaklı eğitimden vaz geçip geçip yaşam için eğitim noktasına hala gelemedik!
Bu yüzden de ne yaşadığımız coğrafyaya saygı duyup onu koruyup kolluyoruz ne de yaşadığımız toprakların bize sağladığı olağanüstü tarihi birikimi ciddiye alıyoruz!
MEB, YÖK, ÖSYM, Tarihi, Coğrafya ve diğer derslere hak ettiği önemi vermediği ve bir yaşam biçimi haline getirmediği sürece, böylesi felaketleri daha çok yaşarız!
Ve bunun adı da kader değil, ihmalkarlık oldu. Vebali de yakar geçer!..
Hayat Bilgisi ve Biyoloji dersleri hakkıyla yapılıyor olsaydı, pandemi süreci böylesine lakayt geçer miydi!..
