Düzce bir kez daha fena sallandı. Ankara ve İstanbul’da da fazlasıyla hissedildi. Sevindirici olan şu ana kadar can kaybının olmaması, binaların eskiye göre daha dayanıklı olmaları. Üzücü olan ise hala yapacak çok şeyin olması ama onlar da olacak.
Her şeyden önce yaralılara acil şifalar diliyoruz.
Yerinden, yurdundan olanlara da bir an önce yandım edilmeli ki mağduriyetler yaşanmasın... İlk analizler enteresan.
Bu bölge de yeni bir kırılma beklenmediği ama bu kırılmanın stresi azalttığı yönünde.
Anlaşılan madalyonun öteki yüzünde, bilim insanlarına göre iyimserlik söz konusu. Umarız öyledir. Umarız olası Büyük İstanbul Depremi’nin şiddetini azaltır.
Aslında bu deprem hepimiz için “dünden bugüne ne yaptınız?” yönünde bir uyarı. Kocaeli depreminin üzerinden 20 yılı aşkın süre geçti.
Peki herkese üzerine düşeni yaptı mı?
Bu konuda başkalarını sorguladığımız kadar kendimizi de sorgulamalıyız. Dünü dünde bırakıp, geleceğe odaklanmalıyız.
Daha büyük felaketlere karşı hazırlıklı olmalıyız…
Rahmetli Ahmet Mete Işıkara, “Deprem öldürmez, ihmaller öldürür” derdi. Bu sözünü asla unutmamalıyız...
