Eğitim, diğer konulara benzemez.
Sadece birileri istediği diye sistemi değiştirmek mümkün değil.
Değiştirilmeye çalışılırsa da bu kalıcı olmaz.
æCumhuriyet tarihi boyunca bunun yüzlerce örneğini gördük…
Gerçekleşen reformların sürdürülebilmesi için tüm paydaşların yani öğretmenlerin, öğrencilerin, velilerin, iktidarın, muhalefetin, kamuoyunun, işverenlerin, hayırseverlerin, sivil toplum örgütlerinin kısacası herkesin yapılanlara ya da yapılacaklara inanması ve taşın altına elini koyması gerekir…
Zoru başardığımız çok oldu. Yeter ki eğitimin, bilimin, üretimin hem kendimiz hem de ülkemiz için çok önemli olduğuna artık inanalım ve her ne gerekiyorsa hep birlikte yapalım.
Son aylarda mesleki eğitimin geliştirilmesine yönelik samimi çabalar var. Umarız güçlenerek devam eder, umarız on binli öğrenci sayıları milyonlara yükselir…
Kesintisiz 8 yıllık temel eğitim gibi 4+4+4 modeli de sıkıntılı ve mutlaka yeniden gözden geçirilmeli.
LGS, YKS, KPSS gibi çocuklarımızın çocukluğunu ve gençliğini çalan sınavların yerine çok daha adil olanlar getirilmeli ve umut tacirliği yapmaktan artık vazgeçilmelidir.
Doğan her çocuğa diploma yerine doğan her çocuğa iş inancıyla yola çıkıp, eğitim sistemini ona göre kurgulayıp, üst eğitim kurumlarına geçişte, ilgi ve yetenekler doğrultusunda doğru yönlendirme yapılmalıdır.
Dünyanın hiçbir yerinde herkes üniversiteye gitmiyor.
Böyle bir istek ve beklenti de yok.
Önemli olan, kişilerin sevdikleri, mutlu oldukları ve yaşam standartlarını olabildiğince yüksek tutabilecekleri işlere yönelmeleri.
Dünyanın en güçlü ekonomisine sahip Almanya benzeri ülkeler bunu başarı ile uyguluyor ve üniversiteye gidenlerin oranı da hiç bir zaman yüzde 30’lu rakamların üzerine çıkmıyor…
Neredeyse hiç bir konuda ortak bir noktada buluşamıyoruz. Ülke olarak ortak bir görüşe sahip olduğumuz neredeyse tek konu, eğitimde işlerin yolunda gitmediği.
Bu krizi fırsata dönüştürebiliriz. Dönüştürmeliyiz de. Bunu sadece kendimiz için için değil, ülkemiz ve gelecek kuşaklar için de mutlaka gerçekleştirmeliyiz...
