Anaokulundan üniversiteye tüm okullarımız adeta diploma üretim merkezi haline geldi. Kağıt parçası olmanın ötesine geçemese de hala ona doyamadık. Eğitim, puanlar, notlar ve sınavlar gibi onu da değersizleştirdik ama hâlâ milyonlarca kişi diploma peşinde!
Eğitilmiş insan gücü en büyük zenginliktir. Kalkınmanın lokomotifidir.
Ülkeleri zirveye taşıyan da o bilgi birikimi, kalifiye insan gücü ve onun yarattığı motivasyondur...
İşte bu noktada kalite olmazsa olmazımız hale geliyor.
Diploma çok önemli ama daha da önemli olan kazanımları yani kişiye kattıkları!
Örneğin bir kilogramlık bir ağırlık, bir saatlik bir zaman dilimi ve bir metrelik bir uzunluk ölçüsü, nasıl ki dünyanın her yerinde aynı değeri taşıyorsa, diplomanın da dünyanın her yerinde eşdeğer bir güce sahip olması gerekir.
Örneğin doktor ya da mühendis olduysanız, dünyanın her yer yerinde o mesleği icra edecek birikime, deneyime ve en önemlisi de formasyona sahip olmalısınız.
Eğer öyle değilse diplomanız bir kağıt parçası olmanın ötesine geçemez, gelişmiş ülkelerin hiç birinde tanınmaz.
Standartlar her ülke için geçerli. Örneğin bizim diplomalarımızı saymayanlar da var, bizim saymadıklarımız da var.
Bırakın başkalarını, verdiğimiz diplomayı biz kendimiz de ciddiye almıyoruz!
4 yıllık eğitim, formasyon, staj ve ömür törpüsü KPSS sınavı yetmezmiş gibi hepsini yok sayıp, 10, 15 maksimum 40, 45 dakikalık bir mülakatla yol almaya çalışıyoruz.
Mülakat, eğer güvenlik içinse güvenlik kontrolü zaten yapılıyor.
Yok eğer öğretmenliğe uygunluk koşullarına uygun olup olmadığı test ediliyorsa bunun zamanlaması da en sonunda değil, en başında yapılıyor olmasıydı.
Yeterliliğe bakılıyorsa o da hiç inandırıcı değil.
Öğretmenlerimiz öylesi aşamalardan geçtiler ki mülakat onların yanında devede kulak kalır!..
