Peki sorumlusu kim? Öğretmenler mi, öğrenciler mi, sistem mi, yoksa hepimiz mi? Öğrenci okula ayağını sürterek gidiyorsa, 9 dersten kalan sınıf geçiyor ve diploma artık hiçbir işe yaramıyorsa, peki ne yapmak gerekiyor?..
Eğitimde sorunların bini bir para. Bu durum sadece bizde değil, dünyanın her yerinde böyle. Belki bizimkisi biraz daha fazla olabilir, o kadar…
Dünya hızla değişiyor, gelişiyor. Teknoloji ise aldı başını gidiyor. Peki, eğitim sistemleri buna ayak uydurabiliyor mu?
Evet demek çok zor.
Bugünün gençleri, dijital çağın gençleri.
Öğretmenlerin pek çoğu daha bilgisayarın tuşuna dokunmazken, onlar tabletle büyüyüp, akıllı telefonlarla staj yapıp, bilgisar başında ustalaştılar.
Okul ve öğretmen odaklı öğrenme sistemi yerini dijital öğrenmeye bıraktı.
Hangi bilgiye ulaşmak isterse istesin, anında, bir okulda öğreneceğinden çok daha fazlasına ulaşan öğrenci, bütün bu bilgilere, bu kadar kolay ulaşabiliyorken, bu hantal öğrenme sisteminin esiri niye olayım diyor.
İşte bu noktada eğitim sisteminin belki de tümüyle değişmesi gerekiyor. Öğrenme odaklı bir eğitim yerine öğrendiklerini tartışma ve uygulamaya dönüştürme odaklı bir eğitime yönelmek zorundayız. Çünkü bugünün öğrencisi, öğrenmekten daha çok, hayallerini hayata geçirme peşinde. Yoksa motivasyonları bozuluyor.
Eğer sonunda üretim varsa ve bu üretim onu motive edecekse işte o zaman öğrenmeye olan tutkusu artabilir yoksa bugünleri de arar noktasına gelebiliriz…
Bugünkü eğitim sistemimizde, başarılı öğrenci ile başarısız arasında hiçbir fark kalmadı. Yine aynı şekilde okula gelenle gelmeyen arasında da fazla bir fark yok.
Garip olan ise bu durumun kimseyi rahatsız etmemesi!
Diploma ve sınav odaklı bir eğitim, öğrencilerin okula olan ilgisini köreltti ama nedense MEB ve YÖK bu durumu hala görmemezlikten geliyor.
Yeniyiz diyenler, keşke yeniliklere de açık olabilseler ama nerdeee!..
