Dünyada neredeyse hemen her şey değişti eğitim hala aynı. Öğrenmeyi, okul yıllarıyla sınırlandırmayıp, yaşam boyuna yaydıysak, okul ve kampüs de zorunlu olmamalı. Bu da bir varsayım. Kesinlikle karşı çıkanlarda gördüler ki, pandemi döneminde uzaktan öğretim de pekala oluyormuş…
Bu noktada kavram karmaşasını önlemek için eğitim ve öğretimi birbirinden ayırmakta yarar var. Eğitim deyince, genelde öğrenme ile özdeşleştiriyoruz. Yani çoğu zaman eğitim derken öğrenmeden bahsediyoruz. Evet öğrenme her koşulda gerçekleşir, peki ye eğitim yani sosyalleşme öyle mi?
Bu noktada akla gelen ilk soru, sosyal medya sosyalleştiriyor mu, yoksa asosyalleştiriyor mu?..
Bu tartışmaya girmektense ‘Eğitim yani öğretim kişileri özgürleştiriyor mu, yoksa dar kalıplar arasına mı hapsediyor?’ sorusuna cevap aramaya devam edelim.
Hapsediyor, çünkü:
. Her ülkenin anayasal kalıpları içerisine, müfredat programlarına, sınav odaklı eğitime, ilgi ve yeteneklerin köreltilmesine, kendini yenilemeyen sistemlere, işine vakıf olmayan yöneticilerin dayatmalarına, ailelerin çaresizliğine çözüm üretemiyor, tam tersine bağımlı kılıyor…
Özgürleştiriyor, çünkü:
. Öğretilen her kelime kişilere yeni ufuklar açıyor, gücüne güç katıyor, yetkinlik kazandırıyor, fark yaratıyor, meslek ve sosyal çevre kazandırıyor, ayakta durmasını sağlıyor..
Peki ya sizce? Eğitim özgürlük mü, yoksa bir dayatma mı?..
