Ciddi bir eğitim reformuna ihtiyacımız olduğunu dile getirmeyen yok gibi. Peki ama nasıl bir eğitim? Asıl önemli olan o. Her şeyden önce aklı ve bilimi esas almalı. Sınav ve diploma odaklı değil, üretim ve istihdam odaklı olmalı. Alanı mutlu etmeli!..
Hiç dikkat ettiniz mi?
Eğitim süreci uzadıkça çocuklarımız daha da mutsuz oluyor.
Mezun olduklarında sevineceklerine daha çok üzülüyorlar.
Bu yüzden de eğitim sürecini uzattıkça uzatıyorlar. Çünkü iş bulamıyorlar...
Eğitimli, diplomalı kişilere olan saygı da azaldıkça azalıyor.
Cumhuriyet tarihi boyunca evet, çok büyük bir iş başardık ve eğitimi ülke geneline yaydık, herkesin ulaşabileceği bir noktaya getirdik.
Şimdi artık ikinci, üçüncü, dördüncü, beşinci aşamalara geçilmeli.
Peki onlar neler?
Kalite, istihdam, AR-GE, yüksek katma değerli ürünler ve refah.
Bu da o kadar zor olmamalı ve bunu başarmak zorundayız.
Niye mi?
İyi hukukçular yetiştirmeden hukukun üstünlüğünü sağlayamazsınız.
İyi mühendisler yetiştirmeden katma değeri yüksek inovatif ürünler üretemezsiniz.
İyi girişimciler yetiştirmeden ekonomide söz sahibi olamazsınız.
Diploma dağıtmanın ötesine geçip, hemen her alanda düşünen, araştıran, soran, sorgulayan, üreten, farkındalık yaratan toplum önderleri yetiştirmemiz gerekiyor.
Tıpkı Cumhuriyet'in ilk yıllarında olduğu gibi!
O zor koşullarda, ilk 10 yılda gerçekleştirdiğimiz değişimi ve ivmeyi, gelecek 10 yılda da yakalarsak, sonraki yıllar çok daha farklı olacaktır...
“Bunları hep söylüyorsunuz, peki ama nasıl olacak?” diyeninleriniz olabilir.
Haklılar da.
Bunun yolu da kararlılıktan geçiyor. Yani daha iyi bir eğitim arayışını, güçlü bir şekilde dillendirirsek, bunu siyasetçiler de, eğitimciler de, aileler de dikkate alacaktır...
