Hemen her konuda bıkmadan, usanmadan tartışıyoruz ama hiçbir şeyi detaylıca konuşmuyoruz. En önemli haberler bile üç, beş dakika ile geçiştiriliyor ama dizilerin tekrarının tekrarı, üç beş saat sürüyor. Oysa asıl önemli olan ayrıntılar!..
Bırakın diğer sektörleri eğitimdeki kronikleşen sorunlardan hangisine yoğunlaştık, çözüm için tüm ülkeyi temsil eden ortak akıl adına hangi projeleri ürettik?
Sorunlar çözülmüyor sadece öteleniyor. Daha da vahimi içinden çıkılamaz noktaya geliyor.
4+4+4 konusunda bir şeylerin yolunda gitmediği nihayet kabul edildi ama devamında yapılması düşünülenlerin ileride daha büyük sıkıntılara neden olacağı hiç kimsenin umurunda değil.
Yüz yamalı bohçaya dönen eğitim sistemi artık dikiş tutmuyor ve bize hala yama atmakla sorunların çözüleceğine inanıyoruz.
4+4+4’ün sadece bir ayağının değil tümüyle kaldırılıp ya eskiye geri dönülmesi ya da daha radikal değişiklikler yapılması gerekiyor.
Peki ortaya öneri koyan var mı?
Daha da önemlisi önerileri ciddiye alma konusunda bir irade söz konusu mu?
Örneğin üniversiteler, sendikalar, muhalefet, iş dünyası, veliler ve en önemlisi de öğrenciler bu konuda ne düşünüyor?
Eğitim zorlamayla değil istekle alındığında yararlı olur, dayatma söz konusu olduğunda ise eziyete dönüşür ve diplomalıların sayısını artırmanın ötesinde hiç kimseye bir yarar sağlamaz!
Bu konuda her şeyden önce umut tacirliğinden ve doğan her çocuğu üniversite önüne yığmaktan, diploma sahibi yapmaktan artık vazgeçmeliyiz.
Bir diploma daha ne kadar değersizleştirilebilir?
İtibarı zaten yerlerde sürünüyor.
Ne olur artık diploma odaklı değil kalite, ihtiyaç ve sorumluluk odaklı bir eğitime yönelelim.