Hemen her konuda öylesine hırpalanıyor ve öylesine büyük şaşkınlıklar yaşıyoruz ki, kime, neye inanacağımızı bilemez bir noktaya geldik. Genetik kodlarımız, artan oranda negatifleşiyor ve acilen bunu tersine çevirmeliyiz! Neden mi?..
Kimyamız bozuluyor, moralimiz altüst oluyor, umursamazlık artıyor ve en önemlisi de güven erozyonu azalıyor, ortak değerlerimiz yıpranıyor.
Çok daha vahimi eğitimden kaynaklanan nedenler yüzünüzden negatifleşme oranı gençler arasında çok daha yüksek oranlarda.
İktidarıyla, muhalefetiyle, siyasetçilerin, sivil toplum örgütlerinin, MEB’in, YÖK’ün, ÖSYM’nin bu konuyu fazlasıyla ciddiye almaları gerekiyor.
En büyüğün, en küçüğüne, esnafından, holding sahibine bir, öğrencilerden velilere, yargıdan sendikalara kulak verin, kaçı gidişattan memnun, mutlu ve yaşananların aynen devamından yan?..
Tüm sektörlere tek tek göz göz atalım.
Patronundan çalışanına, üreteninden pazarlayana memnun olan birini görürseniz, bize de haber verin ki, sırrı neymiş öğrenelim. Biz de o yoldan gidelim.
Sağlığını, işini, huzurunu, en yakınlarını kaybetmeden, kaçımız, en büyük mutluluk kayanağının onlar olduğunun farkındayız?
Her şey bir yana, kaybettiklerimize, kaçırdıklarımıza, sahip olamadıklarımıza, üzüldüğümüz, kızdığımız kadar, kazanımlarımız olduğunda da, aynı oranda sevinip, mutlu olabiliyor muyuz?
Bunun yolu da mutlu eğitim ve mutlu öğrencilikten geçiyor!..
Güney Kore'de yıllar önce başlatılan “Mutlu Eğitim” projesinin arka planında da bu gerekçeler yatıyordu!..
