Üretim ve çözüm odaklı bir eğitim sistemini, daha önce Köy Enstitüleri ve meslek liseleriyle denedik ve çok başarılı olduk.
Anadolu liseleri ve fen liseleri de dejenere edilmeden önce çok başarılı örneklerdi!
Sonra ne olduysa oldu, çocuklarımızı eğitimden, üretimden kopartıp dershanelerin ve sınavların kucağına attık.
Gelinen son nokta ise tam bir bataklık.
Herkesi diplomaya yönelttik ama diplomalar artık bir işe yaramıyor. Çünkü yetkinlik kazandırmıyor!
Gelinen Son Nokta
Eğitim, kişiler ve ülkeler için vazgeçilmez bir donanım kaynağı. Ama öylesine bir eğitim sistemi ve istihdam planlaması oluşturduk ki, insanlar okuduklarına bin pişman oldular.
İşte, eğitim sistemimizin geldiği son noktayı özetleyen bir babanın feryadı:
“Yazınız güzeldi teşekkür ederim.
3 kızım var, bir tanesi gıda mühendisi ve iyi derecede İngilizce biliyor. Yüksek lisans yaptı, iyi yetişmiş bir evlat. 3 yıldır işsiz Tekirdağ’da yaşıyor. Bu bölgede bile bir yere başvurulduğunda asgari ücretle işe razı ama iş yok. Bir kişinin alınacağı bir işe 500 gıda mühendisi başvuruyor. Özel sektörde de torpil var, bir baba olarak buna defalarca şahit oldum.
Diğer kızım kamu yönetimi mezunu, yüksek lisans yapmış, iyi derecede İngilizce biliyor ve o da işsiz. Asgari ücretle çalışmaya razı ama o da iş bulamıyor. Karın tokluğuna köle olarak çalışmaya razı ama ona da kapı aralayan yok.
Diğer kızım lise 1'e gidiyor (Fen Lisesi) ve ne acı ki onu da aynı sonuç bekliyor.
Pişman oldum okuttuğuma, bir sürü masraf yaptım, keşke onlara yaptığım masrafla, bir dükkan alıp kiraya verseydim, hiç olmazsa çocuklarım gelir sahibi olurdu…
İşsizlik üzerine yazılarınızı bekliyoruz…”
