Korona ile birlikte, bir anda, uzun süreli uzaktan eğitim ile yüz yüze geldik.
Hazırlıksız olarak yakalandığımız için de bocaladık durduk.
Bazı ülkeler, bir an önce kendini toparladı, bazıları ise hepten kayboldu gitti…
Pandemi dönemiyle birlikte hayatımıza giren bir başka yenilik, yarı uzaktan yarı yüz yüze hibrit eğitim oldu.
Artıları da vardı, eksileri de.
Kalıcı loşunu diyenler de var karşı çıkan da.
Görünen o ki, oranlar günün koşullarına göre değişse de hibrit eğitime alışmamız ve geliştirmemiz gerekecek…
Güncel tartışması konusu, yüz yüze eğitimi riske sokacak her türlü ayrıntıdan nasıl uzak durulacağı?
Neler yapılır ya da yapılmazsa risk artar, neler pas geçilir ya da hangi konularda inat edilirse vaka sayıları artar?
Pek çok konuda olduğu gibi bu konuda da ortak noktayı bulmak maalesef çok zor...
Örneğin ders ve teneffüs süreleri, sınıf mevcutları maske, yemek arası, kantin, servisler ve en önemlisi de okulda kalma süresi konusunda ortak nokta bulmak zordu, kışla birlikte daha da zor hale gelecek.
Zor bir dönemden geçtiğimiz asla unutulmadan, pandemi öncesi koşulları aynen dayatmadan, kent, okul ve sınıf seviyelerine ve kriz dönemlerine yönelik yeni modeller geliştirmeliyiz…
Eğer bunu göz ardı edersek, çocuklarımızı her gün bir adım daha eğitimden uzaklaştırır, velilerimizi daha çok üzer ve kamuoyunu sürekli meşgul etmeye devam ederiz.
Oysa yapılacak daha çok iş var...
