Öğrenci affına yönelik söylemler artmaya başladı. Görünen o ki, üniversitelerden kopanların sayısı bir hayli fazla. Öğrenci affı ile seçimler arasında derin bir korelasyon söz konusu. Af konuşuluyorsa seçim var ya da seçim varsa af çıkıyor... Peki aflar çare oluyor mu?
Kesinlikle hayır.
Peki üniversiteden ilişiği kesilen her öğrenci tembel mi?
Kesinlikle hayır.
Peki aflar öğrenciyi kazanmak için mi çıkartılıyor?
Kesinlik hayır.
Peki başka ülkelerde öğrenci affı var mı?
Kesinlikle hayır.
Peki üniversiteden atılmaya yönelik detaylar araştırılıp, önlemler alınıyor?
Kesinlikle hayır...
Daha onlarca madde sıralayabiliriz ve hepsinin cevabı da aynı olur.
Peki bu konuda ne yapmak gerekir?
En son çıkan af öncesi “öylesine bir düzenleme yapacağız ki, bir daha aflara gerek kalmayacak” denilmişti ama yine klasik öğrenci affının ötesine geçilememişti.
Yani öğrencinin atılmasına neden olan koşullar zerre kadar değişmemişti.
Bu yüzde de başvuranların ve yeniden öğrenciliğe dönüp diploma alanların oranı yüzde 5’i bile bulmamıştı...
Bu yüzde eğer bir kez daha bu yönde bir düzenleme olacaksa, ince eleyip sık dokumak gerekir.
Her şeyden önce adı değiştirilmeli.
Suç işlemediler ki af edilsinler.
Kaldı ki ekstradan verilen direk sınıf geçme ya da mezuniyet değil sadece ve sadece sınavlara giriş hakkı.
Başarılı olanlar eğitimlerine devam ediyor, olamayanlar yine atılıyor...
Pek çok ülkede bizdeki gibi kati kurallar yok.
Öğrenci kaydını yenilediği ve başarılı olduğu sürece öğrenimine devam edebiliyor.
Bizde de benzer esneklikler getirilebilir.
Örneğin aynı puanlı muadili olan farklı üniversitelere geçiş yapılabilir ya da uzaktan eğitime devam hakkı tanınabilir.
Çünkü içlerinde yoksulluk, hastalık gibi elde olmayan masum nedenlerle eğitimine ara vermek zorunda kalan çok öğrenci var!..
Okumayı engelleyen değil, yaşam boyu destekleyen yeni açılımlar getirmenin zamanı geldi de geçiyor!..
