Çalışanlar açısından bakıldığında, eminiz ki, onlarca haklı gerekçeleri vardır ama öğretmenin de görev yaptığı kentle, mahalleyle, sokakla bütünleşmesi gerekiyor.
Öğretmenlik diğer mesleklere benzemez, aileleri de, öğrencilerinin yaşadığı ortamı da tanıması gerekir ki, onlara çok daha fazla yardımcı olabilsin.
Eğitim demek, üç beş ders demek değil, her çocuğu kazanmaktır. Bu yüzden, öğretmen-öğrenci-veli ilişkisini, sadece ders saatleriyle ya da yıllık bir kaç veli toplantısıyla sınırlı tutmak yanlışların en büyüğü olur...
Mülki amirler, bu konudaki yasal boşluklardan şikayetçi. Bugünkü yasa ve yönetmeliklere göre, kimseyi, burada ikamet etmeye zorlayamayız diyorlar.
O zaman iş Ankara'ya düşüyor.
Köyler gibi ilçe ve nahiyelerin de yok olmaması için başta bu konu olmak üzere ciddi yeni yaptırımların getirilmesi gerekiyor. Yoksa, her geçen gün daha da obezleşen kentler, daha da yaşanmaz hale gelebilir...
Bu arada en ciddi sorunlardan birisi de uzun süreli raporlar.
Geçenlerde bir yönetici, hiç hasta değilken, rapor üzerine, rapor alan bir öğretmeniyle ilgili soruşturma açacak olmuş, en üst makamlardan okkalı bir fırça yemiş!
Görünen o ki, dibe vuran eğitimin sadece kendisi değil, çalışma koşulları, insani ilişkiler, liyayakat, hakkaniyet de iyice örselenmiş.
Nasıl ki parçalanmış sözleşmeli öğretmen ailelerinin bir an önce birleştirilmeleri gerekiyorsa, nasıl ki başta mastır ve doktora yapan öğretmenlerimizin de özür kapsamına alınmaları gerekiyorsa, nasıl ki büyük haksızlıklara neden olan mülakatın kaldırılması gerekiyorsa, nasıl ki ücretli öğretmen uygulamasına son verilip yeni bir atama daha yapılması gerekiyorsa, öğretmenlerimize de, görev yaptıkları kentte, ilçede, köyde ikamet edecek ortamın da bir şekilde sağlanması gerekiyor...
Öğretmen, bir meşaledir ve sadece okulu, öğrencilerini değil, her tarafı, her daim aydınlatmalıdır. Aydınlık Türkiye, mutlu ve güçlü yarınlar ancak böyle gerçekleşir...
