Oysa eğitim yaşayan bir süreç, ana ilkeleri daim kalsa da, yöntemleri, sürekli değişim gerektirir. Bunu yapmadığınızda geride kalırsınız…
Peki her değişim doğru mu?
Buna da evet demek mümkün değil. Çoğu zaman eskiyi aratıyor!..
Statükocu olmak en kolayı. Yasaların arkasına saklanıp kendinizi koruma altına alıyorsunuz. Peki öğrenciye ve ülkeye ne kazandırıyorsunuz? O ayrı bir tartışma konusu.
Derin ve sağlam kökleri olan geleneksel anlayış elbette çok önemli ama çağın gerisinde kalıyor ve kendini yenileyemiyorsa farklı sıkıntıları da beraberinde getiriyor.
Yenilikçi olmaya gelince, “neye göre yenilikçi” sorusunu sormadan, ötesini görmeniz, değerlendirmeniz mümkün değil. Kendini yenilikçi ilan edenler, bazen en geride kalanlar oluyor.
En vahimi ise aklın ve bilimin dışında arayış içinde olan ya da model oluşturanlar. Hedef olmayınca ya arkası gelmiyor ya da kalıcı olmuyor.
Anayasalar, kanunlar, Milli Eğitim Şuraları işte bunun için var. Eğitim gibi sadece bugünü değil, geleceği de şekillendirecek olan konularda belirlenen doğru tavsiye ve kararları yasal güvence altına alırlar…
Yol haritaları sadece bir özelliği değil tüm özellikleri içinde barındırmalıdır. İşte o zaman kapsayıcı, kalıcı, yol gösterici ve en önemlisi de faydalı olurlar…
Bu da bizim gibi binlerce yıllık tarihi olan ülkeler için o kadar zor olmamalı...
