Üniversite Her Şey mi?

Diplomaya dayalı iş modeli artık çok gerilerde kaldı.
Diploma, eskiden, her kapıyı açıyordu.
İşe girmenin adeta altın anahtarıydı.
Dersaneleri akıtılan paranın da, yaşanmayan çocuk ve gençliğin de nedeni oydu.
Diplomasız olmuyordu. Neredeyse kente ve İstanbul'da her köşe başına bir üniversite açılması bu yüzdendi.
Diploma, şimdi neredeyse hiç bir işe yaramıyor.
İşsizler sıramasının en tepesinde, üniversite mezunları geliyor.
Ama buna rağmen bu yıl yine en az 2.5 milyon öğrenci daha iyi bir gelecek için yarışacak.
Peki ne kadarı, hayalini kurduğu üniversiteye girer, ne kadarı istediği fakülteyi kazanır?
Bir kaç yüz bini geçmez!
O zaman bu çılgınca yarış niye?
Çünkü, gençlerimize başka hedef koymadık!
Koyduğumuz hedef de bir işe yaramıyor.
İşte bu yüzden, bu konuyu, ciddiye alıp, tüm yönleriyle, yeniden masaya yatırmalıyız.
Yani, çocuklarımıza alternatif yol haritaları sunmalıyız ki, son kararı yine onlar versin.
Bu o kadar zor mu?
Kesinlikle hayır!
Ama önce hastalığı doğru teşhis edip, tedaviye hazır olalım ki, arkası gelsin.
Bizim asıl sorunumuz, yanlış olduğunu bile bile bu kervana katılmamız.
Bu kadarla da kalınsa yine  iyi.
Üniversite bitiyor, bu kez de işe girmek için KPSS çılgınlığı başlıyor ve o çok daha yorucu ve yıpratıcı.
Oradaki hayaline kavuşma oranı da, üniversiteye girişteki oranlardan daha fazla değil.
Yıllardır atama bekleyen gençlerimiz var! Hem de en yüksek puanları almalarına rağmen! Ama ya kadro verilmiyor ya da verilen kadrolar çok yetersiz kalıyor.
İşte bu yüzden şapkamızı önümüze kayıp düşünme zamanı geldi de geçiyor.
Ne olur, çocuklarımızın ve dolayısıyla  da ülkemizin geleceğine çok daha samimi bir şekilde yön verelim...