Bağımlılık denince akla ilk gelen tütün, alkol ve uyuşturucu bağımlılığıydı. Sonraları televizyonla birlikte dizi bağımlılığı başladı. Şimdilerde ise yeni nesil bağımlılıklar var. Örneğin sosyal medya bağımlılığı, örneğin mobil oyunlar, örneğin uzaktan eğitim!
Dün tu kaka ilan ettiğimiz ne varsa şimdi dört elle sarılıyoruz!..
Fazla değil, korona öncesinde, dijital bağımlılık Yeşilay’ın listesinde ilk sırada yer alıyordu. Çocuklarımızı ekran bağımlısı haline gelmemesi için kampanyalar düzenliyor ve en belalısı bu diyorlardı.
Ne dedilerse tam tersi gerçekleşti. Korona da tuzu biberi oldu.
O zor günleri atlatmak için dört elle sarıldığımız ve geçici olacağını sandığımız uzaktan eğitim ve ekran alışkanlığı, umulanın çok üzerinde kalıcı oldu.
Ülkemizdeki aktif kullanıcıların dörtte üçü telefonlarından internete bağlanıyormuş. Müthiş rakam!
Dahası var!
Bu kullanıcıların yüzde 90’e yakını hemen her gün internete girerek çok uzun saatler vakit geçiriyormuş!
Facebook, Youtube,Twitter, Whatsapp, İnstagram, TikTok ve daha neler neler. Kullanım sıralamasında hep en önlerdeymişiz.
Bir de her konuda nal topluyoruz derler.
Helal olsun bize!
Peki onca saat, sanal alemde nasıl vakit geçiriyoruz?
Örneğin, neler izliyor, neler konuşuyor, neleri arıyoruz?
Ekran başında geçirilen bu zamanın ne kadarını araştırmaya, incelemeye, öğrenmeye, işimizi ya da kendimizi geliştirmeye harcıyoruz?..
Bilen varsa ne olur bize de anlatsın...
Teknolojiye elbette evet ama onun da mutlaka bir dozu ve çerçevesi olmalı. Sadece tüketen değil, öğrenen, üreten, geliştiren de olmalıyız...
