Eczacılık, mesleki olarak tıbba en yakın mesleklerden biri. Lisans eğitimini dört yıl sanarken beş yıl olduğunu öğrendim. Stajla birlikte bu süre 6 yılı bulduğu için süre olarak da tıp ile aynı kaderi paylaşıyor.
Ben eczacılık bölümünü kazanıp okuyanların sadece eczane açabileceklerini düşünürken daha başka alternatifleri olduğunu da öğrendim. Örneğin ilaç firmalarında çalışarak kariyerlerine devam edebilirlermiş. Doğrudan atanma vesilesiyle doktorlar ya da imamlar gibi şanslı bir gruptalar. Yani devlet tarafından hastanelere atanma durumu da söz konusuymuş. Öğretmenler gibi önce KPSS'ye gir, sonra atanmayı bekle gibi dertleri yok. Dilerim eğitimciler de bu şansı yakalar.
İstediğin yerde ezcane açılamayacağını da öğrendim. Belli bir semtte yeteri kadar eczane varsa orada ezcane açamazmışsın. Sıranı bekleyeceksin. durum eczacılar için oldukça sıkıntılı. Bazı eczacılar diplomalarını kullanarak eczane açabiliyorlar; ama kendileri işletmiyor. 100 yaşına da gelse bir eczacı, onun vesilesiyle açılıp işletilen eczane, faal olabiliyor ve dolayısıyla yeni mezunların eczane açmasının önü kesiliyor. Bu durumun önüne geçebilmek için eczacıların diplomalarının belli bir yaşa kadar geçerli olmasını düşünen genç eczacı adayları var. Örneğin 65 yaşından sonra artık eczane işletemesinler ki, yeni gelenlere yol açılsın. Emekliliğe ayrılsınlar. Bol bol kütüphane gezip, kitap okusunlar.
Her mesleğin derdi kendine. Bu mesleği seçecek olanları bekleyen bu sorunlara da değineyim istedim. Belki, "İyiymiş ya ben zoru severim." diyenler olabilir ya da belki de köprüden önce son çıkış gibi bir şansları olur.
