Derler ki herkesin unutamadığı bir öğretmeni vardır. O öğretmendir ki bir çocuğun ömrü boyunca unutamadığı şeyleri öğretir ona. Sanırım Buket Uzuner'in bir sözüydü: “Hayattaki tek mucize, gençken iyi bir öğretmene rastlamaktır.” Sanırım bu sözün doğruluğuna dair bir imza kampanyası başlatılsaydı imza atma rekoru kırılırdı.
İyi ki benim de böyle bir öğretmenim olmuş. 90'lı yılların başında ortaokulda ilk yıl Türkçe dersimize girdiğinde, anın keyfini yaşayamadan önümüzdeki iki yılın kaygısını çekmiştim: “Umarım ortaokulun ikinci ve üçüncü yılında da Türkçe dersimize aynı öğretmenimiz girer.” Masum kalplerdeki bu temenni, sorgusuz sualsiz kabul edildiği için hala şükrederim. Üç yıl boyunca aynı öğretmenden Türkçe dersi almak, hayatımdaki en büyük şanslarımdan biriydi. Kompozisyon derslerindeki yazılarımı sınıfta okutması beni onore ederdi. Şık giyinmenin, güzel konuşmanın, disiplinin, çalışkan olmanın, her öğrencisine adaletli ve eşit davranmanın timsaliydi. Bu özellikleri elimden geldiğince kendime düstur ediniyorum. Kendisinden pek çok şey öğrendim, küçük ünlü uyumu dışında.
Lazım olan her şey onda vardı. Gözlerinden anlardınız sizi ne kadar sevdiğini. Sizi çok da sevse disiplini elden bırakmazdı. Kravatımı takmayı unuttuğum bir gün, diğer öğretmenlerimin dersine rahatlıkla girebilmiştim. Bu durumu Türkçe öğretmenimizin dersinde yaşayamadım. Kravatımı evde unuttuğumu söylediğimde, “Seni bu şekilde derse alamam. Git bir kravat bul, öyle gel”, demişti. Beni çok sevmesi, kuralların ihlal edileceği anlamını taşımıyordu. Ne güzel bir hayat dersiydi bir bilseniz. Dersten çıkıp koşa koşa kravat aramıştım da, kattaki nöbetçi öğrenciden ödünç istemiştim bir derslik. Sonra gerisin geri sınıfa dönüp izin istedim derse girmek için. Tebessümle yerime oturmamı söyledi.
Annelerimiz için de bizden bir şey istiyordu koca yürekli öğretmenimiz. Bu arada kendisine asla hoca diyemezdiniz. "Hoca camide" adlı dizi repliği, kesin o dönemden alınmış olmalıydı. Yaşım oldu 45, iletişim kurduğumda ben hala hocam demeye çekinir, öğretmenim diye hitap ederim kendisine. Annelerimiz diyordum. Teknolojinin faydalarının konuşulduğu bir derste, ileride eliniz ekmek tutarken mutlaka annelerinize teknolojik ev aletlerini alın, yüklerini hafifletin, derdi.
Ruhumu teslim edene kadar sürekli anacağım öğretmenimi. Hayat yolunda minik minik başarılar elde ettiğimde hemen aklıma Türkçe öğretmenim gelir ve bir kalp gönderirim kendisine. Yazımın başında da dediğim gibi herkesin unutamadığı bir öğretmeni vardır. Eğer hayattalarsa ve ulaşabiliyorsanız arayın ve öğretmenler gününü kutlayın. Zira ben öyle yapacağım. Öğretmenler gününüz kutlu olsun öğretmenim.
