Liseyi okuduğumuz yıllarda da kredili sistem vardı. Eğer kredilerini eksiksiz toplarsan 5 dönemde yani iki buçuk senede mezun olabiliyordun. Ben de liseyi iki buçuk senede bitirenlerdendim. Dolayısıyla o yarım dönemde, dersanedeki çalışma düzenimi değiştirdim. Dersaneye hafta sonları giderken hafta içine döndüm. Böylece dersanede geçireceğim zamanı daha da arttırdım. Sabah 4 saat çalışır, dersaneye gider 4 saat derse girer, eve gelir bir 4 saat daha çalışırdım. Yani günün 12 saatini çalışmaya ayırırdım. Sınavı da kazanmadım değil; ama beşinci tercihimi. İlk tercihimi kazanamamamın bir sebebi olmalıydı. Peki bu 12 saatlik zaman dilimi yetmedi mi? Maalesef yetmedi. Neden diyecek olursanız, günde 12 saatlik çalışmayı sadece son senede yapmıştım.
İşte o yıllarda, sadece ve sadece çalışmanın tek başına bir işe yaramadığını gördüm, daha doğrusu yeterli olmadığına. Bu 12 saatlik çalışmayı keşke 6 saat yapsaydım da üç yıl öncesinden ve de planlı bir şekilde yapsaydım.
Kanımca, yaşadığımız en önemli sorunlardan biri de bu. Çalışkanız, iyi niyetliyiz; ama gelin görün ki planlı, disiplinli ve bilinçli değiliz.
Ülke şartlarında hayatımızı temelden değiştirecek en önemli sınava bu bilinçle yaklaşanların, yaşayacakları aksilik dışında, kaybetme gibi bir sorunu olmayacak.
Belki ülkemizin eğitim sorununu ya da sınav sistemini değiştiremeyebiliriz; ama kendi sistemimizi değiştirebiliriz. Kaderimizi kimsenin eline vermeyelim. Muhtaç olduğumuz kudret, planlı çalışma, disiplin ve çalışmaktır.
