Öyle ki her ödünç verdiğimiz kitabın çetelesini tutacak değiliz; ama birisinden alınan borç, nasıl ki zamanında ödenmeliyse ve çok hassas olmalıysak bu konuda da öyle olmalıyız. Yazın ortasında kuzenim mesaj attı: "Ercan Kesal imzalı Nasipse Adayız adlı kitap bende. İçin rahat olsun." Bu kadar sevineceğimi hiç hayal etmemiştim. İnsanın böylesine basit bir şeyde bu kadar mutlu olabilmesi normal mi, bilemiyorum.
Geçenlerde rafımdan bir kitap gözüme ilişti. Çiçek Dürbünü adlı kitap rahmetli Talat Harman'ın imzalayıp bana gönderdiği bir kitaptı. Milliyet Gazetesinde köşesinde yazdığı, bu ülkenin bir Kültür Bakanlığı'na ihtiyacı var konulu yazısından sonra Türkiye'nin ilk Kültür Bakanı olmuştu. Kendisini, İş Bankası Kültür Yayınlarının Nehir Söyleşileri serisinden çıkan Aklın Yolu Bindir adlı kitabıyla tanımış, o eserinde geçen bir konu hakkında kendisiyle yazıştığımda ise bana imzalı kitaplarını göndermişti. Bu devirde okuruna saygı duyan yazar bulmak zor! Neyse, işte o kitaplardan diğerinin adı Ümit Harmanı idi. Bu kitabı aradı gözlerim; ama farkettim ki o kitabı da ödünç vermiştim bir dostuma. Şimdi kara kara düşünüyorum. Acaba kime verdim?
Bu vesileyle tüm kitap kurdu dostlarına bir çağrıda bulunmak istiyorum. Lütfen arkadaşlarınızdan aldığınız kitapları zamanında iade edin. Zamanında iade edin ki, onların en sevdikleri varlıklarından daha fazla ayırmayın. Özellikle adlarına imzalı kitapları mümkünse ödünç almayın. Aldıysanız da lütfen erkenden iade edin.
Bu yaşadığım sıkıntı pek çoğumuz için geçerli. Burada değinmesem eksik kalırdı. Belki bu yazıyı okuyan dostlarımdan birindedir Ümit Harmanı. Bu vesileyle de bütün dostlarımıza hatırlatmada bulunmuş olalım. Herkes raflarını kontrol etsin. Dostlarından aldıkları kitaplar varsa, en kısa zamanda iade etsin.
