Görünen o ki bu durum pandemiyle gelen bir alışkanlık değil. Dünden bugüne gelen bir gelenek.
Atalarımız durduk yerde “Göç yolda düzelir” dememiş. Yine aynı şekilde “Türk gibi başla, Alman gibi bitir” deyimi de boşuna çıkmamış.
Tez canlıyız. Ne hayal ediyorsak, bir an önce olsun istiyoruz. Plan, program hak getire. Hatta kimilerine göre zaman kaybı. Oysa istişarenin de, plan, program ve simülasyonların da çok yararı var.
Evet, biraz zaman kaybettiriyor ama kararların kalıcı olmasına yarıyor ve en önemlisi de hata oranını asgariye indiriyor!
Sabah karar alıp, akşama vazgeçildiği çok oldu. Yine aynı şekilde bugün göklere çıkarttığımız eğitim modellerini, yarın tu kaka ilan ettiğimize de çok şahit olduk.
Çocuklarımızın ve dolayısıyla ülkemizin geleceğine yön veren MEB, YÖK ve ÖSYM adeta proje çöplüğüne dönüştü.
Gelen her Bakan, gelen her Başkan kendine göre bir düzen oluşturmaya çalıştı. Hem de aynı partinin iktidarı döneminde. Bu dün de böyleydi, bugün de değişen bir şey yok.
Demek ki bazı şeyler genetik kodlarımıza işlemiş ve aradan yüzyıllar geçse de aynı alışkanlıklarımızdan asla vazgeçmiyoruz.
Oysa, deneme yanılma yöntemiyle öğrenme şekli çok gerilerde kaldı. Referansı akıl ve bilim olanlar hem daha az hata yapıyor hem de çok daha hızlı yol alıyor.
