Bu Yazıyı Tüm Anne Babalar, Eğitimciler ve Politikacılar Mutlaka Okumalılar!

Merhabalar Sayın Abbas Güclü, 

Yazınızı dikkatle okudum, haklı olduğunuz o kadar çok ve doğru yer var ki anlatamam. Ancak bazı tespitlerinize katıldığımı söyleyemem. Çünkü kaliteli okullardan mezun olan kişiler daha doğrusu o okullara girmeyi başaran çocuklar bence hayata 1-0 önde başlıyorlar. Ama benim dediğim sizin belirttiğiniz "popülerlikle alakalı" değil, kalite ile alakalı. Örneğin Galatasaray Lisesi ya da Darüşşafaka gibi okullara girmeyi başaran çocuklar belki sizin yazınızda belirttiğiniz gibi politikacı, gazeteci olmuyorlar ama kendi hayatlarında çok kaliteli yaşayan insanlar oluyorlar.

Bir çoğu hayalindeki meslek ne ise onu yapıyor ve gerçekten bu ülkede bile mutlu yaşamayı başarıyorlar, bu kesinlikle böyle.

Sizin de yazdığınız gibi "İyi öğrenci nerede olursa olsun, kendisine bir çıkış yolu bulur ve hayata tutunur, hatta zirveye kadar tırmanır."

Çok doğru olan bu tespitte zaten merak etmeyin bu çocuklar çok iyi yerlere yerleşiyor ve başarılı birer insan oluyorlar. Ama zaten azmetmeyen ve anca baba parasıyla zorlama okuyan ve sadece askere gitmekten yırtmak isteyenler de apartmanlardan bozma sözde üniversitelerde okuyup, geleceğin bilim insanları olma iddiasıyla yine kendileri değil de daha çok ebeveynlerinin istediği gibi sadece üniversite mezunu olarak işsizler ordusuna katılıyorlar.

İşte bunun önüne geçmemiz gerekiyor ama nasıl? İskandinav ülkelerinde bir genç insanın öğretmen olabilmesi için en az 10 yılı gidiyor ve en sonunda bir sınava daha girip eğer başarılı olurlarsa öğretmenlik yapıyorlar. İşte bütün iş burada başlıyor, çocuklarımızı ilkokul birinci sınıftan itibaren kimlere emanet ediyoruz, öğretmenlere değil mi? Peki bizim o durmadan ağlayan ve atanmayı bekleyen binlerce öğretmenimizin eğitim seviyesi sizce ne kadar? Ben size söyleyeyim 0 evet hem rakamla hem de yazıyla sıfır!  Hayatı boyunca bir kez olsun sokak köpeği ve kedisinden başka hayvan görmemiş, hiçbir ağaç ve bitki konusunda bilgi sahibi olmayan bir öğretmen bizim çocuklarımıza ne verebilir?
 Bakın ben İsviçre'de yaşıyorum ve burada arkadaşlarımın çocukları var. Geçen gün bir tanesinin doğum günüydü ve çocuk 4 yaşına girdi, henüz yuvaya gidiyor. Ben ve bir arkadaşım balkonda oturuyorduk ve çocuk yanımıza geldi. Balkonda çiçekler ve bitkiler var, inanır mısınız çocuk bize bütün hepsini tek tek saydı ve hatta bir tanesinde emin olamadı parmaklarıyla bitkinin yaprağını ovuşturup sonra parmaklarını burnuna götürüp kokladı en sonunda bize o bitkiyi söyledi, evet hem de doğru olarak. Peki sen bunları nerede ögreniyorsun diye sordum dedi ki yuvada haftada iki gün dışarı çıkıyoruz bazen ormana bazen bahçelere gidiyoruz ve bize hepsi öğretiliyor.

Burda çocuklar yalınayak yürüyor ve toprakla bütünleşiyor ama bizim müthiş anne ve babalarımız çocuklarının ayaklarına birşey olur diye yazın bile neredeyse botla gezdiriyor… ( burayı biraz abarttım farkındayım ) Neyse uzun lafın kısası, ben size birşey söyleyeyim ve siz de bunu bir kenara not edin. Eğer her ikimiz de on sene daha yaşarsak bakalım o gün ülkede eğitim programı nereye gelmiş? Ben biliyorum ve işte not edin dediğim bölüm de burası; bugünkünden daha kötü olacak ve artık işin içinden çıkılmaz hale gelecek.