Dünyanın En İyi Üniversiteleri Arasında Var mıyız, Yok muyuz?

Hele ki bazılarında ilk 500'e giren üniversite sayımız çoğu zaman 1'i geçmiyor. O da, İstanbul Üniversitesi. Çünkü mezunlarından ikisi, Orhan Pamuk ve Aziz Sancar Nobel ödülü aldı.
Sıralamalar için bu çok önemli!

Bazı listelere, ODTÜ- Boğaziçi, Bilkent, Koç ve Sabancı gibi üniversiteler de giriyor.  Ama diğer tüm sıralamalar gibi o listeler de hep tartışılıyor.

Bana kalırsa, bu listelerin artık çok fazla da bir önemi kalmadı. Çünkü kriterlerin değişmesi gerekiyor...

20, 30 yıl önceki beklentilerle, şimdikiler çok farklı.

Daha da önemlisi, öğretim kurumları elbette bilim ve meslek insani yetiştirmeli ama her şeyden önce, adam gibi  adam yetiştirmelidir...
İnsancıl, demokrat, girişimci, hakka, hukuka saygılı, hoşgörülü ve üretken de olmalı...

Son yıllarda öne çıkan trend ise öğretim kurumundan daha çok bizzat öğrencilerin kendisi.

"İyi üniversite yoktur, iyi öğrenci vardır. İyi öğrenci de nerede olsa kendine bir yol bulur" görüşü bu yüzden kabul görüyor.

Öğretim kurumlarının kurumsal yapıları, geçmişleri, misyon ve vizyonları elbette çok önemli ama çağa ayak uydurmaları, gençleri yakalamaları da bir o kadar önemli.

Bizdekilere bakın ya geçmişleriyle övüyorlar ya da şu kadar tercih ve kayıt aldık diye kendilerini öne çıkarmaya çalışıyorlar.

Bilim adına ne yaptıklarını, mezunlarına ne kazandırdıklarını hiç soran, sorgulayan var mı?

O günlere az kaldı. Kolay yoldan diploma dağıtan üniversite modellerinin sonu gelmek üzere. 

İyi öğrencileri kendine çekenler ayakta kalacak, diğerleri yok olup gidecek...
Umarız bu gidişatı görür ve ona göre, yeni bir yapılanma içerisine girerler.
Yoksa geldikleri hızla, kaybolup giderler ki, bunu da hiç istemeyiz...