İlkokul, ortaokul, lise ve üniversitelere mevcut öğrencilerinin yanı sıra bu yıl birer milyon öğrenci daha kaydolacak.
Anaokuluna kayıt yaptıracak öğrenci sayısı da son açılan okullarla yarım milyonu bulursa hiç şaşırtıcı olmaz.
Yani en az 5 milyon öğrenci ve 10 milyona yakın veli şu günlerde yeni bir okul ve hayata yeni bir başlangıç heyecanı yaşıyor.
Bu süreç, öylesine zor bir süreç ki hepsine sabır diliyoruz.
Hemen herkes “en iyisi” arayışı içinde ama böylesi bir dünya yok!
Pek çoğu istediği okulu, öğretmeni, mesleği bulamayacak. Bulduğuyla yetinecek. Hayallerini bir başka bahara erteleyecek.
Peki, bu noktada doğru olan ne ve nasıl bir yol haritası çizmek gerekir?
Bu konuda herkese yönelik toplu bir reçete yazmak en yanlış olanı. Çünkü hiçbir öğrenci, diğerinin aynı değil. Dolayısıyla, kimileri için doğru sonuçlar veren önerilerden bazıları diğerleri için en büyük yanlışların başlangıcı olabilir.
Bu noktada, denemiş ve doğruluğu kabul görmüş bazı temel prensipleri ve özellikle de öğrencilerin bireysel ilgi, yetenek, beklenti ve hayallerini dikkate alarak yapılacak yönlendirmeler, en doğru olan olmasa da en az hatalı olan olacaktır.
Nedir o prensipler? İşte onlardan bazıları:
En doğru okul, ilk ve ortaokulda eve en yakın olanı, lise ve üniversitede ise alanlarında en yetkin olanlardır.
İyi okul yoktur, iyi öğrenci vardır. Onlara değer katan ve yücelten de o öğrenciler ve velilerdir.
Okulları değerli kılan kurucusundan mezununa, öğretmeninden velisine, hizmetlilerinden bağışçılarına yarattıkları ambiyans, aidiyet duygusu ve en önemlisi de birbirlerine duydukları saygıdır. Öğrencisine, velisine, mezununa, öğretmenine, çalışanına zerre kadar değer vermeyen öğretim kurumlarına, ne kadar yüksek puanlarla öğrenci alırlarsa alsınlar iyi okul denilemez, denilmemeli!
Okul ve meslek seçimleri puana, popülariteye, birilerinin dayatmasına göre değil bireysel ilgi, yetenek ve beklentilere göre şekillendirilmelidir.
Ana sınıfı ve ilkokulda seçilecek öğretmen, lisede sosyal çevre, üniversitede de gidilecek kent çok önemlidir ve asla tesadüflere bırakılmamalıdır.
Her meslek kutsaldır. Birisi için çok sıradan olan bir meslek bir diğeri için hayallerin en büyüğü olabilir ve yeri geldiğinde tıpkı zincirin diğer halkaları gibi en önemli görevi üstlenme sırası onlara gelebilir.
İstediği mesleği yapmayanın mutlu, başarılı ve varlıklı olması mümkün değildir. Olsa bile kalıcı olması çok zor.
