Hukuk fakültelerine baraj konusu, yıllardır konuşuluyor ama arkası gelmiyordu.
Görünen o ki, artık finale gelindi.
Bu konuyu, geçenlerde YÖK’ten dinlemiştim, şimdi de TBB Başkanı Metin Feyzioğlu dile getirdi.
Ayrıntıları, önümüzdeki ay, Adalet Bakanı Abdulhamit Gül’ün açıklaması bekleniyor...
YÖK söylemleri ile Feyzioğlu’nun söylemleri birbiriyle örtüşüyor.
Daha da önemlisi YÖK, Barolar Birliği ve Adalet Bakanlığı belki de ilk kez böylesine önemli bir konuda, ortak görüşü paylaşıyor, ortak heyecan duyuyor.
Peki, artıları, eksileri ne olur?
Mesleki erozyonu önleyecek ve kalite getirecektir. Bu kesin.
Öğrenciler açısından baktığınızda sıkıntı yaratabilir!
Neden? Çünkü hukuk eğitimi adeta dibe vurdu. Devam zorunluluğu ortadan kalktı, bazı hukuk fakültelerinde neredeyse dekan atayacak hukukçu öğretim üyesi kalmadı, daha da vahimi, kontenjanlar, ülke ihtiyaçlarının çok ötesinde şişirildi!..
Kolay giriliyor, kolay mezun olunuyordu...
Yani sınavın bir amacı kaliteyi ve etik değerleri öne çıkarmaksa, sanki bir diğer amacı eleme olacak.
Bir anlamda, ne kadar hakim, savcı, noter ya da avukata ihtiyaç varsa o kadarının önü açılacak!
Bu durum, Batılı ülkelerin tamamında böyle. Hukuk fakültesini her bitiren, bizdeki gibi pat diye avukat, hakim, savcı, noter olamıyor.
Paris ya da New York Baro sınavları, hukuk fakültesi bitirmekten daha güç diyenler var.
Hazır yeri gelmişken sormak gerek, avukatlar için de benzer bir sınav düşünülüyor mu?
Düşünülüyorsa, halen bu görevi sürdüren avukatlar da bu sınava girecek mi?
Benzeri bir uygulama, mühendisler için düşünülmüş ama eski mühendislerin de sınava girmeleri konuşulmaya başlanınca vazgeçilmişti.
Umarız yine öyle olmaz.
Tabii aynı şekilde, mevcut hakim, savcı ve noterler, bu sınava neden girmiyor diyenler de olacaktır...
Görünen o ki, hukuk devleti olma yönünde ciddi bir adım atılıyor. Darısı diğer alanlara...
79. sıradaymışız!
BM Dünya Mutluluk Raporu’na göre, 156 ülke arasında 79. sıradaymışız.
İyi mi, kötü mü?
Daha iyi bir yerde olabilirdik ama çok daha aşağılarda da olabilirdik!
Peki, en tepedeki o mutlu ülkelerde yaşamak ister miydik?..
Mutlu olmak, öylesine göreceli bir kavram ki ülkeden ülkeye, kişiden kişiye değişebilir.
