Önemli olanın ne olduğu konusunda kafalar karmakarışık.
Eğitim gibi en önemli sorunlarımız bile ülke gündeminde olduğu gibi seçim gündeminde de ilk 3’e hatta ilk 5’e giremiyor. İlk10’da görürsek seviniyoruz.
Oysa tüm sorunların temelinde eğitimsizlik, yanlış eğitim, yarım eğitim ya da eğitimi hâlâ ciddiye almıyor olmamız geliyor.
Dünyanın neresine giderseniz gidin eğitimin en temel görevlerinden biri de ülkesiyle, bayrağıyla, doğası, tarihi, milli ve manevi değerleriyle gurur duyan, hukuka, demokrasiye, insan haklarına saygılı, ürettiğiyle, verdiği vergiyle onur duyan, bir önceki nesilden aldığı bayrağı daha yükseklere tırmandıran mutlu yurttaşlar yetiştirmektir.
100 yıl önceki hayallerimiz de bu yöndeydi.
Cumhuriyet’in ilk yıllarındaki heyecanımız, coşkumuz ve katettiğimiz yol da müthişti. İkinci 100 yıla başlarken aynı heyecanı, aynı coşkuyu, aynı gayreti, umarız fazlasıyla yeniden yaşarız.
Popüler kültür
Yasalar, kurallar, gelenekler, evrensel değerler ne kadar önemli olsa da popüler kültür her an, her yerde öne çıkabiliyor. Tıpkı yeme, içme gibi.
Şimdi eğitimle menemenin ne ilişkisi olabilir diyeniniz çok olacaktır. Haklılar da ama eminim ki bir sonraki yazıyı da sonuna kadar okuduğunuzda en azından pek de o kadar alakasız değilmiş diyenleriniz fazlasıyla olacaktır.
Baharla birlikte menemen mevsimi açıldı diyebiliriz.
Niye mi? Sebzelerin de, gezen tavuk yumurtalarının da sezonu açıldı da ondan. İyi malzeme olmadan iyi menemen yapmak mümkün değil. Hele ki sera ürünleriyle. Sera ürünlerini tüm ülkeye ve dünyanın dört bir tarafına gönderen seracılarla sohbet ederken, kendilerinin hiç tatmadıklarını öğrendiğimde çok şaşırmıştım.
“Biz her şeyi mevsiminde yeriz” deyip son noktayı koymuşlardı.
“Peki, o zaman bize neden yediriyorsunuz?” diye sorduğumda ise “O sizin sorununuz” demişlerdi.
Menemen, mutfak sanatlarının en basit yemeği gibi bilinse de en karmaşık ve güzel yapıldığında da en lezzetli tatlarından biri.
Herkes yapar gibi kolay görünse de hakkını vererek yapana zor rastlanır! Neden mi?
Örneğin soğanlı mı olur, soğansız mı?
Örneğin margarinle mi, zeytinyağı ile mi yoksa tereyağı ile mi yapılmalı?
Örneğin acılı mı olmalı yoksa acısız mı? Bu acı, taze biberle mi, kuru biberle mi, pişerken mi piştikten sonra mı konulmalı?
Örneğin parçalar iri kıyım mı olmalı yoksa olabildiğince ince kıyım mı ya da orta boy mu?
Örneğin kısık ateşte mi pişirilmeli yoksa harlı ateşte mi?
Örneğin yumurtanın kırılma zamanı ne zaman olmalı? Kırıldıktan sonra diğer malzemelerle karıştırılmalı mı yoksa hiç karıştırılmadan öyle mi bırakılmalı?
Örneğin pişer pişmez servis edilmeli mi yoksa demlenme süreci olmalı?
Örneğin kapaklı bir tavada mı yapılmalı yoksa açık tavada mı?
Örneğin teflon, alüminyum ya da çelik tavada mı pişirilmeli yoksa bakır sahanlarda mı?
Örneğin tüplü ya da doğal gazlı harlı bir ocakta mı, elektrikli bir ocakta mı yoksa odun ya da odun kömürü ateşinde mi pişirilmeli?
Örneğin pişirildiği kapta bandıra bandıra şamandıra usulüyle mi yenilmeli yoksa kahvaltı tabaklarına mı servis edilmeli?
Örneğin aile boyu büyük bir kapta mı pişirilmeli yoksa herkes için ayrı ayrı mı pişirilmeli?
Örneğin klasik somun ekmeği ya da fırından yeni çıkmış sıcak pideyle mi yenilmeli yoksa damak tadınıza uygun ve sürekli tükettiğiniz ekmekle mi yenilmeli?
Örneğin pişerken içerisine ya da servis ederken üzerine lor peyniri mi servis edilmeli yoksa parmesan peyniri mi rendelenmeli?
Örneğin sebze ve yumurta oranı bire bir mi olmalı yoksa bire üç mü?
Örneğin tuzu ve diğer çeşniler pişerken mi eklenmeli, servis edilirken mi?
Örneğin salamura ya da turfanda sebzelerle de denenmeli mi yoksa mevsimi mi beklenmeli?
Örneğin domatesi, biberi, soğanı ve tercihe göre eklenecek sebzeleri aynı anda mı kavurmalı yoksa tek tek mi?
Örneğin soğanlısı tercih edilecekse kuru soğan mı olmalı taze soğan mı?
Örneğin pişirilen malzemeler eriyinceye kadar ezilmeli mi yoksa diri mi kalmalı?
Örneğin yumurta çırpıldıktan sonra mı konulmalı yoksa direk üzerine mi kırılmalı?
Örneğin çarliston biber mi, köy biberi mi, ince sivri mi, dolma biber mi yoksa kırmızı kapya biber mi?
