Sevgili gençler, gazanız mübarek olsun!
Biliyorum, çoğunuz ağır yaralısınız.
Biliyorum, kazanma yolunda çok şey kaybettiniz.
Geçmiş olsun!
Aslında “Geçmiş olsun!” un en büyüğü anne babalara.
Onlar, gece demediler, gündüz demediler; yemediler, içmediler bu büyük muharebeyi kazanmak için kıyasıya mücadele ettiler.
Bu zorlu muharebede onlar da çok yara aldı.
Değerli anne babalara da kocaman geçmiş olsun!
Gerçi velilerin birçoğunun ilk muharebesi değil bu.
Zira onlar, geçmişteki büyük muharebeleri de bilir.
LGS’yi bilir, OKS’yi bilir, SBS’yi… bilir onlar.
Bilmem ki bizim gibi, çocuklarını “dört seçenekte boğan” başka kaç ülke var?
Başka kaç ülke var acaba, hayata hazırladığını sandığı çocuklarını, kültür, sanat, edebiyat ve spordan uzak tutan?
Yeni nesli ezber peşinde koşturan, onları gereksiz uğraşlarla yoran, hayattan bıktıran, usandıran!
Kaç ülke var acaba, yetişmekte olan yeni neslin insanî değerlerden ziyade onların akademik başarısını önemseyen?
Kaç ülke var acaba “öğrenmeyi eğlenceli bir uğraş” haline getirmek yerine öğrencileri hayattan soğutan, bezdiren?
Korkuyorum, çok korkuyorum: “Testleri iyi çözen bu çocuklar ya hayatı çözemezse?”
Çünkü onlara, hayat adına, kişiliklerini geliştirme adına, erdemli birer insan olma adına, öz değerleri adına, kültürleri ve tarihleri adına çok az şey öğretiyoruz!
Onları; sevgi, saygı, hak, hukuk, adalet, özgüven, vefa… ekseninde eğitemiyoruz.
Okuma alışkanlığı kazandıramıyoruz.
Onları gereği gibi sevemiyoruz.
Onlara zaman ayıramıyoruz!
Demedi demeyin, çocuklarımızı iyi yetiştiremiyoruz!
Demedi demeyin, “sadece test çözerek kazandığı okul başarılıyla övünen çocuklar istemiyorsak” sosyal kültürel ve sportif faaliyetlerin yerleştirme puanlarına etki edebileceği bir sistem oluşturmak şart!
Nevzat TARAKÇI
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni
Kahramanmaraş Özel Öz Derya Koleji
