Turizm için ne gerekiyorsa fazlasıyla var.
Tarih dersen tarih, kültür dersen kültür, mutfak dersen mutfak, deniz, kum, güneş dersen hepsinde fazlasıyla var.
Peki, dünya turizm pastasından yeterince pay alabiliyor muyuz?
Evet demek mümkün değil.
Evet, gelen turist sayısı bir artıyor, bir azalıyor, sonra tekrar artıyor ama hepsi o kadar.
Gereken patlama bir türlü gerçekleşmiyor.
100 milyon turist hayali kurmaya bile korkuyoruz.
Oysa, işten bile değil.
Yeter ki inananlar olsun ama başta sektörün kendisi inanmıyor!..
Paralı turist ve gelen turiste daha fazla para harcatma konusunda ise adeta başımızı kuma gömmüş durumdayız.
Ufak hesaplar, nedense hep büyük hayalleri gölgede bırakıyor!..
Hikâyemiz yok?
Turizm için ilginç hikâyeler şart.
Başka ülkeler, olmayan hikâyeler yaratıp turist çekerken biz elimizdeki hikâyelerin kıymetini bilmiyoruz.
Oysa, Anadolu’nun her karış toprağına en az onlarca hikâye düşer.
Çünkü on binlerce yıllık yaşanmışlık ve yüzlerce devletin, imparatorluğun, medeniyetin mirasçılarıyız.
Akan her çeşmenin, yenilen her yemeğin, gidilen her limanın, yüzülen her denizin, çıkılan her tepenin, yakındaki her köyün, açan her çiçeğin, dinlenilen her şarkının, içilen her içkinin, oynanan her oyunun, kutlanan her bayramın, festivalin, bir hikâyesi var ama onu bile anlatamıyoruz.
Neden? Çünkü, sürekli olarak, yaptığımız işi en iyi yapmanın değil, birilerine yaranmanın ve günü kurtarmanın peşindeyiz!..
