Üniversite- lerdeki öğrenci sayımız 8 milyonu geçti! Almanya’da üç milyon!..
Onların iş sorunu yok, mezun oldukları alanlarda çalışıyorlar, bizimkiler ise ne iş bulsalar girmeye razılar ama onu bile bulamıyorlar.
Onlarda bir üniversitenin doktora eğitimi verebilmesi için en az 30 yıl geçmesi gerekiyor, bizde ise 3 yıl sonra mastıra da doktoraya da izin çıkıyor!
Onlarda en son üniversite 40 yıl önce açılmış, bizde hemen her ay yeni bir tane açılıyor!..
Peki, Almanya daha çok üniversite açıp, daha çok öğrenci mezun edemez mi?
Elbette yaparlar ama “Bize bu kadarı yeter, önemli olan ara insan gücü” deyip, mesleki eğitime ağırlık veriyorlar.
Kafayı kaldırıp baktığımızda, bugün, onlar, dünyanın en güçlü ekonomilerinden birine sahipler, bizde ise özellikle üniversite mezunlarının işsizliği en önemli sorunlarımızdan biri!
İstersek yaparız ama!
Büyümeyi seviyoruz. Ev, araba alacaksak, bir şey yapacaksak hep en iyisi değil, en büyüğü olsun isteriz.
Kötü bir şey mi? Kesinlikle hayır. Keşke bir de altını doldurabilsek. Ona da sıra gelecek ama ne zaman? İşte asıl mesele bu!..
Büyük işler başarmayı seven bir milletiz. Küllerinden yeni doğan bir Cumhuriyet’in ilk 10 yılda yarattıkları göz kamaştırıcı. İstersek, inanıyorsak başarabiliyoruz.
İşte bu noktada, çok daha özenli olmamız gerekiyor. Özellikle de üniversitelerimizin. Çünkü rol model onlar ve onların yetiştireceği nesiller geleceğimizi inşa edecek.
Kısacası, üniversitelerimiz ne kadar güçlüyse biz de o kadar güçlüyüz.
Amerika’yı, Amerika yapan ne doları ne de askeri gücü!
Asıl güç, dünyanın en iyi 10 üniversitesinden 8’inin orada olması!..
