Her türden kitap okuyan ben, hamilelikten itibaren anne, çocuk ve ebeveyn kitaplarına daha fazla yöneldim. Hele anne olduktan sonra daha çok okumaya başladım. Sanki okudukça ve öğrendikçe daha çok gelişiyor ve değişiyorum. Zaman geçtikçe kendime ve çocuğuma daha faydalı olmak istiyorum.
Hep hayalimdi, kendim gibi çocuğum da kitapları çok sevsin, ilgi duysun, kitap sayfalarında nefes alıp vermeyi öğrensin, farklı dünyalara yolculuk etsin. O yüzden çok okuyorum ona. Doğmadan önce başlayan kitap okuma rutinimiz hala devam ediyor. Şimdi ona ‘’hadi kitap okuyalım’’ demeden oğlum kendi teklif ediyor, okuyacağımız kitabı kendi seçiyor, hatta kitabın içindeki resimlere bakarak bana hikaye anlatıyor. Mesela bir yere giderken çantasına kitap koyuyor. Bazen kendi kitaplarımdan bile okuyorum ona. Hiç daha çocuktur anlamaz, dikkatini çekmez demiyorum. Okudukça zihninde yeni bir yolculuk başlatıyorum sanki. Bitmeyen bir hayal gücü dünyasına dalıyoruz ve bu beni çok fazla heyecanlandırıyor, inanın onun da hoşuna gidiyor, ilgisini çekiyor. Aklında yeni bir şeyler oluşuyor, keşfetmeyi, merak etmeyi öğreniyor sanki. Aramızdaki etkileşim ve iletişim artıyor. Hayal gücü, yaratıcılığı ve görsel hafızası gelişiyor. Dil becerileri artıyor ve dinleme yeteneği gelişiyor. Duygusal ve kavramsal gelişimi hızlanıyor. Mesela yapılan çalışmalar, bebeklikten itibaren kitap okunan çocukların daha erken konuştuklarını ve yaşıtlarına göre daha uzun cümleler kurabildiklerini gösteriyor.
Bu arada öyle güzel çocuk kitapları varmış ki. Eve bir sürü çocuk kitabı almaya başladım. Çocuk kitapları insana çok şey öğretiyor, büyükler için yol haritası gibi. Bazıları cidden çocuk görünümlü büyük kitabı sanki. Üzerinde uzun uzun konuşulacak, bir sürü görmeye değer şey varmış meğer. Ayrıntılarında birçok güzellik saklı. Okurken bunu çocuğumun farketmesi ve göstermesi de bir o kadar keyifli. Kitap okurken cevaplara değil de sorulara tutkunum sanki. Nasıl da aklına geliyor diye her seferinde şaşırıyorum. Benim göremediğim bir çok şeyi o farkediyor. Ağacın üzerinde yaprak taşıyan karıncaları, taşın altındaki salyangozu, yaprağı düşen çiçeği, kenarda ağlayan çocuğu, bulutların arkasındaki güneşi, mevsimleri, dağları, okyanusları ve gökyüzünü… Onunla kelimelerde ve hikayelerde kaybolmayı çok seviyorum..
Biz neysek çocuğumuz da ona dönüşüyor aslında. Bizim zevklerimiz neyse çocuk ona uyumlanıyor. Daha ne isterim ki, bir çocuğa kazandırılması gereken en önemli alışkanlık; kitap ve kitap okumak. Bu alışkanlığı kazandırmak tabiki ebeveynde bitiyor. Anne ve babanın çocuğa kitap okuması, kitaptakileri anlatmasından ziyade, anne babanın elinde kitap görmesi bile çocuğun bunu alışkanlık haline getirmesine yardımcı oluyor.
Okumak kurtarır bizi. Daha çok okumak.. hep okumak.. hem çocuklarımıza, hem çocukluğumuza, hem de içimizdeki çocuğa iyi gelir. Siz de okuyun çocuklarınıza.. Kendinize.. Okurken fiziken olduğu kadar ruhen ve duygusal olarak ta orda yanında olun. Çocuğun o an keşfettiği o kadar şey var ki buna siz de şahit olun.
