adscode
adscode

“KARINCA KARARINCA” TÜRKİYE

Karınca kararınca bir Türkiye’de yaşıyoruz işte. Boğazımız düğüm düğüm, ülkenin her bir köşesinde başka bir manzaraya denk geliyoruz.

damlaaktan@gmail.com




Sabah sosyal ağımdan bir dostun paylaşımına gözüm takıldı. Son zamanlarda pek de anasayfaya bakmam, bugün bakasım tuttu.

****

Saat 09:46 – Ankara.

****

Şöyle yazmış:

“Bugün fırından alışveriş yaparken 12-13 yaşlarında bir çocuk geldi, askıda ekmek aldı. Tam gidecekken, gözü tezgahtaki rengarenk, çeşit çeşit eklerlere takıldı.

Fırıncıya, “Abi bu kekler ne kadar?” dedi.

“Tanesi 2 TL” dedi fırıncı.

Baktı, baktı...

Tam gidiyordu, “Ben sana alayım” dedim, ekler paketlettim yanına. Bir de meyve suyu...

“Abla teşekkür ederim” dedi ve sevine sevine evine gitti.

Gidince özellikle fırıncıya sordum, hep yapan bir çocuk mu diye.

“Hayır, askıda ekmeği alır gider” dedi.

Bunu duymak rahatlattı, alışkanlık halinde olsaydı farklıydı.

İnsanlar aç. Çocuklar desen... Canı çekti, çocuk işte...

Bugün ona ben denk geldim, kendimce sevindirdim. Merak ettiği, canının çektiği ekleri yedi. Darısı yarın sizlere... Karınca kararınca destek olmak, mutlu etmek iyi geliyor. Tavsiye ederim.

****

Karınca kararınca bir Türkiye’de yaşıyoruz işte. Boğazımız düğüm düğüm, ülkenin her bir köşesinde başka bir manzaraya denk geliyoruz. Bu iyicesinden bir manzara.

Bu bile iyicesinden...

****

Eğitim karman çorman, ekonomi çalkalanıyor. Hayatımız ip üstünde cambaz misali... Dün bir sosyal medya paylaşımda denk geldim. Bordo bir Türkiye Cumhuriyeti pasaportu resmi. Alt tarafta pasaportun sahibinin ayakları görünüyor. Bir atkı, bir bilet...

“Türkiye hiçbir şey kaybetmedi, Almanya da hiçbir şey kazanmayacak. Benden milyonlarca var. Yalnız ben tek bir kere, tek bir ülkeyi kaybettim ve gidiyorum. Kendinize iyi bakın.”

Karınca kararınca bir güzel ülke kaldı avcumuzda. Bütün çocuklarımız kaçıyor. Doktorlar kaç yaşından sonra yabancı dil öğreniyor, akademisyenler yeni diller öğrenip göç ediyor. Hepimiz sıkışmış hissediyoruz. Hepimiz başka bir enlem boylam arıyoruz. “Dört yanı denizlerle çevrili” cennet olarak anlatırlardı coğrafya derslerinde bize bu ülkeyi, hatırlıyorum.

Küçücüktüm.

“Ben asla gitmek istemiyorum yurtdışına” diyordum. Üniversiteden mezun oldum önüme koydular, “İstemiyorum” dedim. Yüksek lisans bitti, “hadi” dediler. “İstemiyorum” dedim. Doktora bitti. Şimdi bakıyorum ve içim acıya acıya diyorum ki “Gidin”.

Bu ülke eğitimli insanı üzüyor. Can yakıyor artık...

Oysa hepimiz bir bütünleşebilsek... Birazcık sahiplenebilsek eğitimimizi, kültürümüzü, değerlerimizi...

Birazcık, birazcık sahiplenebilsek güzel ülkemi.

Sahi, değişmez mi bir şeyler gerçekten?

Karınca kararınca...

Cidden olmaz mı acaba?


Emoji ile tepki ver!

Bu Yazıyı Paylaş :

    0 Yorum
  • Yorumu Gönder
  • Diğer Yorumlar (0)
Yazarın Diğer Yazıları
Güle güle Mario Levi…
Milyonluk haber: 9.05