MEB bildiğini okumaya devam ediyor. Eğitimde fırtınalar kopuyor. Mülakatla ilgili açılan dava sayısı her geçen gün katlanıyor, ek kadro talebi ve müfredat tartışmaları dinmek bilmiyor derken şimdi bir de Öğretmenlik Meslek Kanunu teklifi TBMM’ye geliyor. Sonuç?..
Peki peş peşe alınan bu kararlar, eğitimde taşların yerli yerine oturmasını mı sağlıyor yoksa zaten var olan tartışma ve tedirginlikleri daha da körüklüyor mu?
Liyakat, kalite ve sürdürülebilirlik mi söz konusu yoksa iddia edildiği gibi dayatma ve günü kurtarma çabaları mı?
Atılan her adımda, alınan her kararda benzeri tartışmalar yaşanıyor.
Eğitimde ciddi sorunlarımız olduğunu dile getirmeyen yok.
Daha da önemlisi alınan kararlar sadece bugünü değil geleceği de ilgilendiriyor.
İşte bu yüzden tüm paydaşların üzerinde fikir birliği içerisinde olduğu, olacağı reformların gerçekleşmesi gerekir.
Yoksa kalıcı olmaz.
Bunun onlarca örneğini gördük, yaşadık.
En önemlisi de enerjimizi, zamanımızı ve kaynaklarımızı doğru kanalize etmemenin faturasını çok ağır ödüyoruz.
Tasarruf tedbirlerinin olmazsa olmaz hale geldiği şu günlerde, ekonomik tedbirlerin yanı sıra proje ve reform bazlı kararların da ileri de geri dönülmeyecek israflara neden olmaması için bu kapsama alınmalarında sonsuz yarar var...
Eğitimin didişmeye, yaz bozlara değil huzura ve istikrara ihtiyacı var.
Hem de her zamankinden çok daha fazla.
Peki son dönemde peş peşe alınan ve alınması düşünülen kararlar bunu sağlar mı?
Kopan fırtınalara bakıldığında evet demek mümkün değil.
Her türlü eleştiriye kulak vermek, zaman kaybı değil istikrara giden yoldur.
Dayatarak değil, ikna ederek yol alınsa çok daha iyi olacaktır.
Bunu eğitimde başaramazsak, hiç alanda başaramayız!..
