Eğitime yüklenen misyon öylesine önemli ki, altından kalkmak mümkün değil. Nitekim, kalkamıyoruz da!..
Diploma için eğitim mi yoksa yaşam için eğitim mi, sorusunun cevabını bir türlü bulamadık.
Gelecek için eğitim diyoruz ama sınavlarla geleceğimizi ipotek altına aldık. Neredeyse ana okullarına bile sınavla öğrenci alır hale geldik.
Üniversite bitiyor, sınavlar bitmiyor.
Peki bu sınavlar kişi hangi yetkinliği kazandırıyor?
Akademik bir donanım sağlıyor mu?
Evet demek mümkün değil!
Her şey, sınav yüksek bir puan almak için. Sınavdan sonra akılda kalanları sorsanız, koskocaman bir hiç olacaktır...
İktidarı ve muhalefetiyle, sivil toplum örgütleri ve işverenleriyle, öğrencisi, öğretmeni, velisi ve çocuğu, genci, yaşlısıyla, eğitimden beklentileri yeniden tartışmak ve konuşmak zorundayız.
Gelecek, bugünden çok farklı olacak.
Diploma için eğitim mi yoksa yaşam için eğitim mi, sorusunun cevabını bir türlü bulamadık.
Gelecek için eğitim diyoruz ama sınavlarla geleceğimizi ipotek altına aldık. Neredeyse ana okullarına bile sınavla öğrenci alır hale geldik.
Üniversite bitiyor, sınavlar bitmiyor.
Peki bu sınavlar kişi hangi yetkinliği kazandırıyor?
Akademik bir donanım sağlıyor mu?
Evet demek mümkün değil!
Her şey, sınav yüksek bir puan almak için. Sınavdan sonra akılda kalanları sorsanız, koskocaman bir hiç olacaktır...
İktidarı ve muhalefetiyle, sivil toplum örgütleri ve işverenleriyle, öğrencisi, öğretmeni, velisi ve çocuğu, genci, yaşlısıyla, eğitimden beklentileri yeniden tartışmak ve konuşmak zorundayız.
Gelecek, bugünden çok farklı olacak.
Diplomaya değil, hangi alanda ne kadar yetkin olduğunuza bakılacak.
Yaşam tarzı ile birlikte meslekler de değişiçek.
Günümüz mesleklerinin yerini, bambaşka meslekler alacak.
Dünün yok olup gidip meslekleri gibi, bugünün mesleklerinden pek çoğunu da, gelecekte hatırlayan kalmayacakak!...
Değişim, ilk çağlarda binlerce yılda bir, sonraları ise onlarca yılda ya da yüzyılda bir olurmuş. Son 100 yıldaki gelişim ve değişim, daha önceki onbinlerce yıldan çok daha hızlı ve çok daha fazla. Neredeyse her 5, 10 yılda bir ciddi değişimler yaşıyoruz..
Tekleojideki bu hızlı değişim, sadece yaşam tarzımızı değil, bizleri de değiştiriyor.
Mücadeleyi bıraktık, kolaycılığa alıştık.
Üretmeyi bıraktık, tüketime yöneldik.
İnsani değerlerimizden uzaklaştık, hırslarımızın esiri olduk.
Kanaatkarlığı unutup, doyumsuz hale geldik.
Aidiyet duygularını kaybedip okyanusta rotasını kaybeden gemiler döndük...
Eğitim, işte bu nokta, önem kazanıyor.
Bizi yeniden derleyip toparlayacak olan eğitimdir. Ama bunu yaparken, öğrencilerin özgürlüklerini daha da kısıtlayan değil, ilgi, yetenek ve beklentileri doğrultusunda onları mutlu etmeye yönelik olmalıdır...
Bugünkü eğitim sistemi, mutlu insan yetiştirmiyor.
Ne olur artık bunu görelim.
Eğitimde mutluluğu yakalayamazsak, hayatta da ona kavuşamayız...
Öğretmenin, öğrencinin, velinin mutsuz olduğu bir ülkede mutluluktan söz etmek abesle iştigal olur. Hele ki, nüfusunun üçte ikisi, bizde olduğu gibi eğitimin temel paydaşlarıysa!..
"Eğitim, yaşam için mi yoksa sınavlar ve diploma için mi?" sorusunu ne olur artık ciddiye alalım ve konuya kafa oralım...
Geleceğin lokomotif ülkeleri, eğitimde geleceği yakalan, insan gücü planlamasını doğru yapan ve üretimden asla vazgeçmeyen ülkeler olacaktır...
Ve biz buna aday olmalıyız!...
