İç ve dış göçler, dünya genelinde çok önemli bir sorun ama bizim kadar derinden etkilenen muhtemelen yoktur. Bırakın diğer ayrıntıları, yarattığı demografik değişim ve yarattığı sonuçlar tüm planlamaları altüst ediyor. Konu, sosyolojik olarak da mutlaka ele alınmalıdır.
Üniversitelerimizde bu yönde ne kadar araştırma var bilmiyoruz.
Yeterince yoksa çok daha farklı boyutlarda yenileri yapılmalı, varsa da çözüme yönelik olanlar kamuoyunca da bilinir hale getirilmelidir.
77 milletin bir arada huzurla yaşadığı bir imparatorluğun devamı olarak, kültürel mozaiğe alışık bir ülkeyiz.
Rahatsız eden de o değil, yaşananlar.
Örneğin eğitimleri!
Üzerimizdeki eğitim yükü zaten çok fazlaydı, daha da arttı.
Kendi öğrencilerimizi takip edemezken şimdi bir de onlar çıktı.
“Ne kadarı okulda, ne kadarı sokakta belli değil, takipleri imkansız hale geldi” diyenler var.
Yetişkinler bir yana, eğitimsiz kalan her çocuğumuz gibi her konuğumuz da ileri de ciddi sıkıntılar yaratabilir.
İlgili kurumların bu konuda samimi bir çaba içerisinde olduklarını görüyor ve takdir ediyoruz ama bir de okul sonrası hayatları var!..
Yurtdışına yıllarca işgücü ihracı yapan ve zor zamanlarında yüzbinlerce soydaşına kapılarını açan bir ülke olarak bu konuda ciddi deneyim ve birikimlerimiz var. Onlardan yararlanabiliriz.
Üniversiteler, her konuda olduğu gibi bu tür toplumsal gelişmelerde de ülkelerin lokomotifi durumundadır.
Onların gücü ve popüleriteleri, mezun sayıları ile değil, bilime ve ülkeye katkıları ile ölçülür.
Bu alanda atacakları her adım, ileride onları fazlasıyla gururlandıracaktır.
Bu konuda da akla, bilime ve yaşanmışlıklardan kalan birikimlere daha çok kulak vermeliyiz...
