Her şey gibi üniversiteli olmayı da öylesine sıradanlaştırdık ki, kazanan bile kazandığına sevinemiyor. Ne bir doğru yönlendirme söz konusu ne de akademik donanım. Ne hocalar öğrenciden memnun ne de öğrenciler hocalardan. Ne işverenler mezunlardan memnun, ne de onlar onlardan?..
Peki nerede hata yapıyoruz?
Sistem, baştan aşağı yanlış hem de yarım asırdır.
70’li yılların ortalarında, o günün koşullarına göre oluşturulan merkezi sistem dejenere edile, edile bugünlere kadar geldi.
Güya torpili önleyecekti tam tersi oldu.
Güya öğrencileri istedikleri alanlara yönlendirecekti, hayallerinin peşinde değil, puanları nereye götürse oraya gittiler.
Güya daha doğru tercih yapacaklardı, tercih kurbanları kervanı her yıl daha da uzadıkça uzadı.
Güya daha adil olacaktı, tazı ila kaplumbağı yarıştırıldı.
Güya kalite gelecekti dibe vurdu.
Güya daha seçici olunacaktı, parayı bastıran istediği yere girdi.
Güya yetkinlik aranacaktı, adı bile geçmez oldu.
Üniversiteler açıldığı kentleri aydınlatacaktı, zenginleştirdi!..
Peki kabahatli kim?
Daha onlarca durum tespiti sıralanabilinir peki ama kimin umurunda?
İktidarın mı, muhalefetin mi, sivil toplum örgütleri, lise ve üniversitelerin mi,
ailelerin mi, öğrencilerin mi, öğretmenlerin mi ya da diğer paydaşlar mı?..
İşte gelinen son nokta:
Sadece puanla üniversiteli olunmadığı gün gibi ortada!
Dünyanın en iyi üniversiteleri içerisinde bu şekilde öğrenci alanı arasanız da bulamazsınız.
3 saatlik bir sınavla üniversiteli olunmadığı ortada:
Ne kazananlar memnun,
ne de okuyanlar, mezun olanlar, işverenler ve aileler.
Yüzbinlercesi yeniden sınav giriyor!
Seçtiği mesleği,
üniversiteyi,
gideceği kenti tanımayan, sevmeyen,
mezun olduğu alanda çalışmayı düşünmeyen adaylar,
ellerindeki puan nereye yeterse oraya gidiyor ya da oraya yönlendiriliyor.
Ve hepimiz bütün su yanlışları sadece ve sadece seyrediyoruz.
Hem de yarım asırdır!..
Bu yüzden hiç birimiz çocuklarımızı çok seviyoruz, onlar ülkemizin geleceği demesin!
Daha önce de defalarca yazdım.
Çocuklarımıza çoğu zaman ve özellikle de bu konuda en büyük kötülüğü, iyilik olsun diye biz ve devlet yapıyor!
Bu konuda o kadar çok örnek var ki!..
Örneğin olamadığımız mesleği çocuklarımıza seçtirmek, örneğin her köşeye üniversite açmak, örneğin okula başlayan her öğrenciyi üniversiteye yönlendirmek!
