Atatürk Ertuğrul Yatı ile Yalova iskelesine yaklaşırken, büyük bir ulu çınar dikkatini çeker. Yatı durdurur ve karaya çıkar. Ağacı inceler, ve ağaçtan öyle çok etkilenir ki, etrafına büyük bir köşk yapılmasını ister.
12 Eylül 1929’da, inşaata başlandıktan 22 gün sonra yapımı tamamlanan köşkün esas hikayesi, bundan bir yıl sonra ulu çınar ağacının bir dalının köşkün önünü kapatmasıyla başlar.
Atatürk, 1930 yılının Haziran ayı içerisinde bir gün köşke gittiğinde, orada çalışanlar, yandaki çınar ağacının dalının köşkün çatısına vurduğunu, çatı ve duvara zarar verdiğini söyleyerek, çınarın köşke doğru uzanan dalını kesmek için izin istediler.
Atatürk ise, çınar ağacının dalının kesilmesi yerine, binanın tramvay rayları üzerinde biraz ileriye alınmasını emretti.”
----
Bu hikayenin ardından geçen 84., ölümünün ardından geçen 76. yıl… Biz hiç sensiz olmadık aslında…
Ağaçları kesmemeyi, çocukları ve kadınları dinlemeyi, yeni bir dili öğrenmeyi, alıştığımız herşeyi yeni baştan yazabilmeyi bize öğreten lider… Kana can, cana hayat olan lider…
Bugün, senin yarattığın zaman diliminde yaşıyor, kendi zamanımızı yönetebiliyorsak, kadın olmanın gücünü fark edebilmiş ve kadına hak ettiği değeri verebiliyorsak milletçe, kendi dilimizi öğrenmiş, ve öğretebiliyorsak, kendi tarihimizi dinliyor, öğrenebiliyorsak, dini devlet işlerinden ayrı tutup hala inanabilmeyi başardıysak, emeğin, inancın ve mücadelen sayesindedir Atam.
Lider olmak, onlarca zorluğun arasında hayallerine inanabilmek ve senin hayallerine inananları yarı yolda bırakmamaktır...
Liderlik, bakış açısıdır…
Liderlik, paylaşmak, çabalamak ve yol göstermektir…
Bizi bölmeye çalışanlar olacaktır demiştin… Oldu, oluyor ve olacak. Oysa, zamanın değiştiremeyeceği tek şey, bir liderin küllerinden yarattığı birlik duygusudur.
Sen bize, serinliğe ihtiyacı olana gölge olmayı, başkasının ışığına gölge etmemeyi, gölgelerin arasındaki ışıklardan yol bulup bir geçit yaratmayı, ve tüm gölgelere rağmen ışığı takip edebilmeyi öğrettin.
Açtığın yolda, fikirlerin ve değerlerinle, nasıl bir millet olunacağını, evrenin, doğanın, hayatın bir bütün olduğunu, mücadelenin ancak kendini korumak için verilmesi gerektiğini, stratejik olmanın gerektiği yerlerde bile en büyük stratejinin insan olmayı becerebilmek olduğunu, sanatın ilahi ışığın en güzel yansıması olduğunu anlattın.
Ayırmadın, bölmedin, parçalamadın. Birleştirdin… Gölge etmedin, ve gölge edenlere bile ışık tuttun. Senin ışığında en büyük karanlıklar aydınlandı.
Sen şimdi, tek bir dalına bile kıyamadığın o ulu çınar ağacının gölgesinde, kalplerimizde yaşamaya devam ediyorsun…
Rahat uyu Atam! Emanetin emanetimizdir…. Son çınar ağacı kesilene, son insan nefes verene dek…
