Bir mimarın taştan yarattığı heykeller gibi okullar da öğrencileri geleceğe hazırlayan mekânlar, öğretmenler de bu değişimin mimarlarıdır.
Okullarda elbette Matematik’ten Kimya’ya, Türkçe’den İngilizce’ye çok şey öğretilir ama en çok da insani değerlerin kazandırılması gerekir.
Örneğin sevgi, saygı, aidiyet; örneğin sanat, spor, felsefe; örneğin, üretim, tasarruf, liyakat; örneğin misyon, vizyon, inovasyon; örneğin tarih, kültür, etik değerler...
Ama bütün bunları bir kenara itip, sadece sınav odaklı bir eğitime yönelip, çocuklarımızın kafasını sınav bataklığına gömersek, hataların en büyüğünü yaparız!
Ve biz bu hatayı çok uzun yıllardır yapıyoruz!..
Bu yüzden de okuduğu okulun, yaşadığı kentin, ülkenin tarihini bilmeyen, çalıştığı kurumun ve yaptığı işin önemini kavramayan, gelecekten çok, günü kurtarmaya çalışan, milli değerler gibi evrensel değerler de umurunda olmayan, kafasını sosyal medyadan kaldırmayan dijital bir nesil geliyor.
Artıları da çok, eksileri de. Hayat, elbette onların hayatı, istedikleri gibi kurgulayabilirler ama sanki el yordamıyla yol almanın ötesine geçemeyenlerin sayısı çok fazla.
Devlet, toplum, eğitim kurumları, medya ve aileler olarak bizler de bu gidişata su taşıyoruz...
Hadi onlar pek çok şeyin farkında değil, peki ya bizler?..
