Peki İngiltere ne yaptı ya da yapmış?
Bir arkadaşımızın çocukları ve torunları orada yaşıyor, o anlattı:
“Önce ülkeyi tamamen kapattılar. Vaka sayısını azalttıktan sonra da okulları açıp, öğrencilere test yapmayı öğrettiler. Öğrenciler şimdi okulda düzenli olarak kendi testini kendisi yapıyor, sonuçlarını da bilgisayara kaydediyor. Takip edilmesi gereken bir durum olduğunda da anında müdahale ediliyor. Şu an için bir sorun yok…”
Eminim ki, farklı ülkelerde de farklı uygulamalar söz konusudur.
Her ülke kendi dinamiklerine göre çözüm üretiyor.
Nüfusu az olan ülkeler için sorun yok.
Örneğin İsrail, tüm vatandaşlarını aşılandıktan sonra, bırakın sokağa çıkmayı, maske takma zorunluluğunu da kaldırdı.
Geleneklerinden asla vazgeçmeyen Hindistan gibi ülkelerde ise salgının önü alınamıyor.
Korona ile mücadelede daha iyisini yapamaz mıyız?
Kesinlikle yaparız.
Bunu daha önce yaptık.
Ölen sayısını 20’nin altına indirdik diye sevinirken, kuralları gevşetince bir anda 300’ün üzerine çıktık…
Sorumluları aranmasın mı? Elbette aransın ve mutlaka hesap da sorulsun ama şu an için tüm enerjimizi ve dikkatimizi, bundan sonrası için ne yapmalıyız sorusuna odaklamalıyız. Yoksa, bugünleri de arar noktaya gelebiliriz…
Eğitimi ele alacak olursak, ne olur artık sınav esaretinden kurtulup, yaşam için eğitime yönelmeliyiz.
İngiltere örneğinde olduğu gibi çocuklarımıza her şeyden önce sınav testlerinden önce, korona testi yapmayı ve salgın hastalıklardan korunmayı öğretmeli ve yaşam biçimi haline getirmeyi öğretmeliyiz!
Bu o kadar zor mu?..
