Bazı dersler vardır ki onlarsız eğitim olmaz. Resim, Müzik, Beden Eğitimi, Felsefe, Sosyoloji, Psikoloji, Mantık, Sanat Tarihi, Fransızca, Almanca ve uygulamalı atölye ya da laboratuvar dersleri. Onları adeta yok sayıyoruz. Tıpkı mesleki eğitim gibi! Hiç atama yok!
Müfredat programları düzenlenirken sadece sınav için düzenleme yapılmaz. Hangi dersten çok soru çıkıyorsa onu öne çıkartıp, diğerleri yok sayılmaz.
Resim, Beden, Müzik, Sosyoloji, Mantık, Felsefe, Teknoloji, Tasarım… İşte o noktada her şey sarpa sarıyor
Kişiye entelektüel derinlik kazandıran dersler, çok az okul dışında zerre kadar dikkat alınmıyor. Neden mi?
Bir o derslerden ya hiç soru sorulmuyor ya da ders çalışmaya değecek kadar soru çıkmıyor. İki bu derslerin önemine artık inanmıyoruz!
Peki bu derslerden soru sorulamaz mı, beceri ve yetenekler de ölçülemez mi? Kolay değil ama olur.
Sorun işte bu noktada başlıyor. Hiç bir kurum ya da kişi bu zahmeti göze almıyor, alamıyor!..
AB’ye girmek için neredeyse yarım asırdır mücadele veriyoruz ama hala ruhunu anlamış değiliz. Anlamış olsaydık İngilizce dışındaki dilleri yok sayar mıydık?..
Herhangi bir konuda derinliğimiz yok.
300, 500 kelime ile konuşuyor, başlıklar dışında haber, gazete, dergi, kitap okumuyoruz. İnternetteki dolaşımlarımızın onda biri bile araştırmaya, bilgilenmeye yönelik değil. Sormuyoruz, sorgulamıyoruz, araştırmıyoruz.
Neden mi?
Çünkü eğitim sistemi bunu bizden istemiyor…
Peki köklü bir değişim için daha hâlâ neyi bekliyoruz?
Sınav odaklı eğitimden yetkinlik ve üretim odaklı eğitime geçmek için doğru zaman şimdi değilse, ne zaman?..
