" Türkiye'deki genel eğitim ve bilgi değerlendirme sistemleri, büyük çoğunlukla ezberciliğe dayanır. Özellikle teknik konularda böyledir.
Formülleri ezberle, denklemleri ezberle, isimleri ezberle, tarihleri ezberle, tarihi anlaşmaların uzlaşılan maddelerini ezberle...
Oysa hiçbir mühendis, ne formülleri ezberlemek ne denklemleri ezberlemek zorunda değildir. Bir projenin statik hesaplarını yaparken. Açar önüne kitabı bakar denklem.. Değerleri yerleştirir ve çarpar böler toplar çıkartır. Sonunda ne kesitte ne kadar demir, gereken çimento dozajı, vs.vs. ne gerekiyorsa çabucak bulur.
Peki, mutlaka biliyorsunuzdur ama, birçok batı ülkesinin ünlü üniversitelerinde sınavlara ders kitaplarıyla girmek serbesttir.Bizde değildir...
Neden serbesttir oralarda. ( Ben oralarda öğretim yapmış olan emekli bir akademisyenim ve ne konuştuğumu çok iyi biliyorum). Çünkü söz konusu ettiğim ülkelerin üniversitelerindeki felsefe "öğrenmeyi öğretmektir". Hatta bu hemen hemen her konuda ve her meslekte o meslek için gerekli ne kadar formül ya da denklem varsa, ne kadar karmaşık teknik problem varsa hepsini çözme metodunu içeren Cd'ler ve Dvd'ler kullanılmaktadır sınavlarda..
İyi bir tarihçi, karlofçanın ya da pasarofçanın tarihini bilse iyi olur ama ezberlemesi şart değildir. Çünkü tarihçi yorumu ile değerlidir. Bakış açısının formülü de bulunamadı daha.
Sistem, metod metdo ve metod...
A dan sonra B gelir
L den sonra da M. Bunu bileceksin.. Bilmek ezberlemek değildir.
Mantıklı olmak sistemi kurabilmektir. Bunu öğretir ideal bir üniversite.
Hangi bilgiyi nasıl ve nerede arar bulurumu öğrenmek yeterlidir. Nasıl iyi bir araştırmacı olunur. Budur herşeyin sırrı.
Ben İstanbul'da üniversitede sınav başlamadan arkmadaki sıradaki arkadaşım "silgimi unutmuşum, seninkinin yarısını bana verebilirmisin" diye rica ettiğinde daha soruları bile almamış olmamıza rağmen beni kopya çektin diye sınıftan atıp ikmale bıraktı bir asistan.
Neyin kopyası ? Soruları bilmiyorum ki cevapları vereyim.
Hayır arkana döndün çık dışarı..
Abartmadığıma sizi temin ederim. Böyle eğitim de olmaz, eğitimci de olmaz.
İnsan faktörü bunun içinse eğer olmaz.
Harvard gibi, columbia gibi berkeley, MIT, Yale gibi üniversitelerde ders dinlemek istemeyen öğrenciler, sıraların üstünde çalışır durumda, ses kayıt makinalarını koyup çıkar giderler. Hiçbir hoca da , "vayyy nereye gidiyorsun sen bakayım" demez. Ders sonunda öğrenciler gelir cihazları alır çıkar giderler.
Yani herkes yapmaz bunu ama yapmak serbesttir.
Bizde adamın kaydını silerler...
Her hoca ilk dersinde konuya hakim olmaları için öğrencilerin mutlaka okumaları gereken ya da okumakla kalmayıp mutlaka satın almaları gereken kitapların ve Dvd'lerin listesini verirler. Ve hepsi haftanın belli günlerinde öğrencileri bürolarında kabul edip sorularını cevaplamaktadırlar.
İhtiyacı olan gider, olmayan gidip görmez hocasını..
Böyle eğitim olur mu demeyin.
Bir bizdeki nobelli profesörlerin sayısına bakın, bir de oradakilere ?
Evet mümkündür size cevabım. "
A.Toruner.
