Yaşam hakkından sonra en temel haklardan birisi de eğitim hakkıdır. Zorunlu temel eğitimin 12 yıla çıkartılması da bu yüzdendir. Bunu “kamu”nun sırtında bir külfet olarak görmek yanlışların en büyüğü olur. Önemli olan paranın doğru harcanmasıdır.
Eğitim düzeyi ne kadar yüksek ve insan gücü planlaması ne denli doğru ise ülkelerin kalkınmışlık ve refah düzeyi o denli yüksektir. Biz ülke olarak okumuş insan sayısını yükseltmeye odaklandık ama öğrencilerin ilgi alanlarını ve ülkenin ihtiyaçlarını hep göz ardı ettik. Yani bir anlamda okumuş sayısı arttıkça refah düzeyimiz, huzurumuz ve en önemlisi de memnuniyet oranımız artacağına tam tersi bir tablo oluşmaya başladı. Çünkü istihdamı unuttuk!
Cumhurbaşkanı Erdoğan çocuk sayısını artırmamız gerektiğini her fırsatta dile getiriyor. Yeni evlenenlere mutlaka 3-4 çocuk yapın önerisinde bulunuyor. Bugünkü ülke ve dünya koşullarında gençler için yerine getirilmesi gereken çok zor bir öneri olarak görülse de, dünyada tüm liderler, ülkelerinin demografik yapısını korumak için çocuk sayısının artırılması yönünde benzer önerilerde bulunuyorlar.
Bir yanda böylesi bir “zorunluluk” söz konusuyken öte yandan çocukların eğitimi için ve özellikle de öğretmenlere ödenen maaşın kamunun sırtında bir yük algısı yaratacak açıklamalar yapmak moral bozucu olabilir. Oluyor da...
Bakan Tekin’in "sokaktaki her 8 kişiden biri öğretmen ve devlet tarafından fonlanıyor, dünyanın hiçbir yerinde böyle bir tablo söz konusu değil" yönündeki açıklaması, eminiz ki maksadı aşan bir açıklamadır. Eğitimci olmasa da eğitimi iş edinen biri olarak, eminiz ki öğretmenlerimizi kamunun sırtında bir yük olarak görmüyordur. Görevi icabı görmemelidir de...
Toplam öğrenci sayımız, mülteci öğrenciler hariçken bile 100’ü aşkın ülkenin toplam nüfusundan daha fazlayken, ayrılan kaynakların bu denli yüksek olması kaçınılmaz. Evet, MEB bütçesinin dörtte üçü öğretmen maaşlarına gidiyor, cari harcamaları da çıktığınızda yatırıma para kalmıyor ama bunun yolu öğretmenlerin maaşını bir yük olarak görmek değil, bütçeyi daha da artırmak olmalıdır. Tamam bütçeden en büyük payı MEB alıyor, daha ne olsun diyenler çıkabilir. O zaman demek ki genel bütçeyi artırmamız gerekiyor.
Üzerinde uzun uzun düşünülmesi gereken konular, olur olmaz yerlerde ayaküstü konuşulmamalı. Eni boyu, en ince ayrıntısına kadar düşünüldükten sonra dillendirilmelidir. Yoksa yanlış algılara neden olur ki, bu daha sonra içinden çıkılmaz hale gelir. Eğitim adına son yıllarda yaptığımız en sık şey de bu zaten!
