''Eskiden de Fen ve Anadolu Liselerine girişler sınavla oluyordu. Bu okullara girmek öyle kolay olmadığı gibi, zaten her öğrenci bu sınava girmezdi. Her okuldan belirli sayıda, bu okulların ağırlığını kaldırabileceğine inanan bir grup öğrenci, daha ziyade öğretmenlerinin yönlendirmesiyle bu sınavlara sokulurdu. Ve sınavlar da bugünlere kıyasla çok daha ağır olurdu. İşte bu ağır sınavlardan başarıyla çıkan öğrenciler devlet okullarında yetiştirilirdi. Dershanelerde değil. Çünkü dershane sayısı yok denecek kadar az idi. Devlet okullarındaki eğitim de bir o kadar iyiydi.
Artış gösteren nüfusun da etkisiyle, her geçen yıl bu güzide okullara ilgi gösteren öğrenci sayısı arttı ve rekabet kızışmaya başladı. Bu rekabet, eğitim sektörünün ticari boyut kazanmasına sebep oldu. Dershane sayısı hızlı biçimde arttı.
Zaman geçtikçe, çok azı hariç devlet okullarındaki eğitim seviyesi düştü ve dershanelere giden öğrenci sayısı daha da arttı. Neredeyse gitmeyen yok denecek hale geldi. Dershane görmüş, iyi eğitimli (!) öğrenci sayısı artınca, bu kadar iyi öğrencinin (!) yerleştirileceği Anadolu Liselerinin de artırılması gerekti. Aksi takdirde, dershanelerin etkinliğinden ve ehemmiyetinden şüphe edilebilirdi. Zamanla her ilde çok sayıda lise “Anadolu Lisesi” oluverdi. Öyle ki, artık Anadolu lisesi geçmişteki anlamını ve değerini yitirmiş hale geldi. Çünkü sadece adını “Anadolu” yapınca, lise “kaliteli”, içindeki idari ve eğitim kadrosu “yetkin”, giren öğrenci de “seçilmiş” olmuyor.
Herkes çok iyi biliyor ki, kaliteli eğitim söz konusuysa eğer, belli başlı birkaç Anadolu lisesi dışındakilerin herhangi bir özelliği yok. Onların kaliteli eğitim vermesi de öğrencilere katkı değil zarar olarak dönmeye başladı artık. Neden? Çünkü üniversite giriş sınavlarında okul puanları devreye sokuldu.
“2014 yılında SBS kalkacak ama talep yığılması olan okullar için daha az sayıda öğrencinin yarışacağı küçük çaplı sınavlar yapılacak” deniyor. Bakın ne güzel, sınava girenlerin sayısı azaltıldı bile. Öte yandan, bu zorlu okullara, dolayısıyla da bu sınavlara girmek isteyen kalmasın diye, üniversite sınavı için okul puanı sisteminde ısrar edilirse, kızmayalım lütfen, niyet belli, sınavı kaldırmaya çalışıyorlar…
Bence, özelleştirme girdabına kapılmış eğitim sisteminin kısır döngüsü içinde dönüp duruyoruz! Ne devlet bu işi tamamen üzerinden kolayca atabiliyor, ne de üzerinde hala taşıdığı bu sorumluluğun gereğini hakkıyla yapabiliyor. Sistemde yapılan her değişiklikte biraz daha özel eğitime doğru itiliyoruz. Artık şu görüş hâkim olmaya başladı “Parası olan devletten uzak dursun, çocuğunu kurtarsın” Zaten olması istenen de bu.
Ne zaman ki, tüm veliler “dünyanın en iyi okulu da olsa devlet okuluna çocuğumu gönderip rezil edeceğime, gerekirse aç kalmayı göze alır özel okula gönderirim” der, işte o zaman SBS de, alternatifleri de tamamen kalkar. Çocuk başına yıllık yaklaşık 20-25 Bin TL, eder sana aylık 1,5-2 Bin TL, sadece eğitim masrafı. Kişi başına düşen milli gelir, eğer hesaplandığı gibi her kişinin başına düşseydi, belki bu şikâyet ettiğimiz sınavları kaldırmayı başarırdık. Devlet de rahat ederdi, biz de.
Peki bu mümkün mü? Dünyayı yöneten ekonomik uygulamalara bakıldığında, yoksulluk ve açlık sınırının altında yaşayan insan sayısının giderek azalmayacağı açık. Yani, eğitimi zorunlu tuttuğumuz sürece devletin bu işten kurtulması zor görünüyor. Dolayısıyla da, ne bu sınavlar biter, ne de rekabette avantaj sağlayacağına inanılan takviye ders kuruluşlarının sonu gelir. Adını ne koyarsan koy !''
EĞİTİM AJANSI
