Topraklarımız susuzluktan çöle dönmek üzere. Çiftçiler perişan.Temiz su kaynakları, tarım arazileri, solunabilir hava ve girilebilir denizler hızla tükeniyor. Peki bu eğitimin umurunda mı, gündeminde mi? Yaşam mı, sınavlar mı?..
Temiz su kaynakları tükenmek üzere ve tüm akarsularımız zehirli atıklar nedeniyle tehdit altında.
Peki yeni öğretim yılının ilk iki haftasında kaç öğretmenimiz, kaç öğrencisini bu çok önemli konuyu yerinde gidip, görüp, öğrenmek ve kafalara kazımak için çevresindeki su kaynaklarını ziyaret etti, dersini orada işledi?
Ya da yakın zaman diliminde, kaçının gündeminde?
Toprak için de durum farklı değil.
Tarım topraklarımız ve çiftçilerimizin sayısı hızla azalıyor.
Yine aynı şekilde yaşamsal öneme sahip bu konu için kaç öğrencimiz çevresindeki bağlara, bahçelere, tarlalara götürüldü.
Sonbaharın yaşandı şu günlerde gıda üretiminin hangi süreçlerden geçtiğini, kaybettiğimiz tarım alanlarının nedenlerini gidip yerinde anlattı.
Kaç öğrencimiz ziraat mühendisliğine, veterinerliğe, gıda mühendisliğine ve çiftçiliğe özendirildi, yönlendirildi, ilgisi olanların bu ilgileri pekiştirildi?
İyi insan, iyi yurttaş yetiştirmek için yıl boyunca yerel ve ulusal bazda kaç etkinlik yapılıyor ve öğrencilerimizin yüzde kaçı bu etkinliklere katılma şansı buluyor?
Yeni öğretim yılı için hangi planlamalar yapıldı?
Ülkemizin, çevremizin gözbebeği, gurur kaynağı olan kurumlarımızı kaç öğrencimiz ziyaret ediyor, kaçı izlenimlerinin yazıyor, o gezilerden sonra kaçında davranış değişikliğine yönelik araştırma yapılıyor ve sonuçları çok yönlü değerlendiriliyor?..
Ne dünya dünkü dünya ne de öğrenciler dünkü öğrenciler, işte bu yüzden, bundan böyle, eğitim adına yapılacak her reform, dünün takıntılarından kurtulup bugünü ve geleceği kurtaracak bir misyona ve vizyona sahip olmalıdır.
Referans için de hiç uzağa gitmeye gerek yok!
Atatürk’ün ısrarla işaret ettiği gibi akıl, bilim, liyakat ve Cumhuriyetimizin kurucu ilke ve değerleri, bu konuda da bize yol göstermeye yeter de artar...
