Günlerdir deprem bölgelerinde geziyorum. Önce Malatya şimdi de Antakya. Her iki kentimizde de büyük acılar yaşandı, yaşamaya devam ediyor. Malatya bugün 5.9’la yine korku anlar yaşadı. Peki yeterince ders aldık mı, yeterince sorup sorguladık mı?
6 Şubat 2023’de peş peşi yaşanan depremler sadece son yüzyılın değil bir yılın en şiddetli depremi diyorlar.
Biliniyordu ve bekleniyordu. Tıpkı büyük İstanbul depremi gibi!
Peki önceki depremlerden ders aladık mı, sonraki depremler için yeterli önlemler alınıyor mu?..
Medeniyetler kenti Antakya dünyanın en eski yerleşim merkezlerinden birisi.
Daha önce 7 kez yerle bir olmuş. Şu an yine taş taş üstünde kalmamış. Kent yeniden yine aynı yere inşa ediliyor ama daha da garibi tıpkı Malatya’da olduğu gibi ağır hasarlı pek çok bina, yargısal süreçler nedeniyle hala yıkılmıyor ya yıkılamıyor!..
Bugün yaşanan Malatya depreminde en çok korkutan o hasarlı binalar olmuş. Allahtan şu ana kadar bir can kaybı söz konusu değil. Antakya’daki delik deşik binaların çarşı olan giriş katlarında yoğun nüfus hareketliliği var. Olası yeni bir deprem yine üzücü sonuçla doğurabilir ama kimin umurunda!!!
işte tam da bu noktada gelin öne kendimizi sonra da bizleri yetiştiren eğitim sistemimizi, hep birlikte bir kez daha sorgulayalım
Kullanmayı bilmiyorsan bilginin, harcamayı bilmiyorsan paranın, sana yaşam güvencesi sağlayamıyorsa bilginin ne önemi var?
Yaşamdan ve sahip oluğumuz değerlerden daha önemli ne var?
Bunları korumayı, kollamayı, sorgulamayı, okulda değil de nerede öğreneceğiz?
Her ders için konulan hedefler ile uygulama ve kazanımlarını karşılaştığınızda derin hayal kırıklıkları yaşaya biliyoruz.
Bu yüzden eğitim sisteminin işleyişinin de bir de bu açıdan denetlenmesi gerekiyor.
“MEB, YÖK, ÖSYM işte tam da bu yüzden var” diyeniniz mutlaka olacaktır ama bu yanlışı yapan zaten onlar!..
Öğretilen her bilginin bir karşılığı olmalı.
“Zaten var” diyenlerin en başında da yine MEB, YÖK, ÖSYM gelecektir.
Peki o zaman yasalar, yönetmelikler, misyon ve hedefler doğrultusunda
. Doğru insan,
. İyi yurttaş,
. Mutlu bir gençlik,
. Öğrenim gördüğü alanda donanımlı ve yetkin,
. Kolay iş bulabilen , dolgun ücret alan,
. Sporla, sanatla iç içe ve hobileri olan,
. Doğayı, insanları, paylaşmayı seven, yaptığı işten keyif duyan, bugüne olduğu gibi yarına da güvenle bakan, öğrenmeyi eziyet, öğrendiklerini de yük olarak görmeyen ve özelliklede hemen her konuda gelecek güvencesi olan bireyler yetiştiriyor muyuz?
En önemlisi de “felaketler yüzyılı”nda felakete hazır bireyler yetiştiriyor muyuz?..
Cevabanız evet ise zaten söyleyecek bir sözümüz olamaz!
Hayır ise yapacak çok iş var demektir ve artık bir yerden başlamak gerekiyor!
Ne olur artık sınavların bir adım ötesine geçip “ne için eğitim?” sorusuna hap birlikte cevap arayalım!..
