Bugün milli takımımızın maçı var. Daha öncekileri maalesef seyredemedim; çünkü TRT 1 kanalına ne uydudan ne de Digitürk’ten erişemiyorum. İnternetten bağlanıp sonra bilgisayarı televizyona bağlayayım derken, onda da başarı elde edemedim. Ekran donup kalıyor.
21. yüzyılda eski usul misali evimde milli maçı radyodan dinlemeye çalışacağım. İyi ki varsın radyo. Yani umarım olacaktır.
Ne zamandır bu konuya değineyim, diyordum ki, yukarıdaki yazdıklarımla içimi dökerek biraz hafifledim.
Dün TRT 1’i yeniden kurmaya çalışırken ve başaramazken, diğer kanallara da gözüm takıldı. "Ben Bilirim" yarışmasını görünce biraz izleyeyim, dedim. İzlemez olaydım.
Bir soru soruluyor. Sorunun yanıtını yarışmacılar biliyor; ama dilleri dönmüyor. Mesela sorunun yanıtı “Mareşal” olacak; ama doğru söyleyemedikleri için ancak üçüncü yarışmacıya gelene kadar doğrusu söyleniyor.
Kimi "Mereşal" diyor, olmuyor.
Öteki "Maraşal" diyor yine olmuyor.
Artık üçüncüde doğrusu söyleniyor: "Mareşal"
Sonra başka bir soru geliyor. Sorunun yanıtı "çentik"; ama yarışmacıların dilinden bir türlü doğru telaffuz gelmiyor.
"Çeltik" diyen var, olmuyor.
"Çendik" diyen var, olmuyor.
En sonunda birisi "çentik" diyor da, sevgili sunucumuz “Kutlarııııımmmm” diyor ve biz de dil altı hapı alma mecburiyetinden kurtuluyoruz.
Bu dil yaramızı nasıl çözeriz, bilmiyorum; ama ne zaman bu tür dil kazalarına denk gelsem üzülüyorum.
Dilimiz o kadar güzel ki, ustasından dinlemek çok güzel oluyor. Hiç unutmuyorum, kayınvalidemi karşılamaya havaalanına gittim. Mart ayları olsa gerek. Baharın başı. Yolda sohbet ederken, havadan sudan konuştuk. “Havalar nasıl, anne, kar da yağdı mı bu sene?” dedim. Verdiği yanıttaki güzelliğe bakın:
Enginlerde kar kalmadı da yücelerde biraz var.
"Engin" ve "yüce" kelimesini bir cümlede hiç bu kadar uyumlu ve ahenkli kullanmamıştım.
Buradan on yirmi kelimeyle gününü gün edenlere seslenmek istiyorum. Lütfen zengin dilimizi pas tutmadan bol bol kullanın. Tabii bunu yaparken de kitaplardan beslenmeyi unutmayın.
